Τρία κείμενα του Κωστή Παλαμά για τον Κινηματογράφο και τον ρόλο του στην εκπαίδευση
“«Μια τέχνη», λένε, «που είναι τόσο προσιτή στη θεώρηση, τόσο εύκολη και δεν χρειάζεται μια κάποια καλλιτεχνική μύηση του θεατή, αλλά αρέσει σε όλον τον κόσμο, δεν μπορεί να είναι τέχνη». Σε αυτές (σ.σ. τις αντιλήψεις) ο Παλαμάς ορθώνει τη φωνή του και αντιτίθεται ευθέως, χωρίς να μετρά τα λόγια του, με την πλειοψηφία της διανόησης στην Ελλάδα, η οποία τηρεί μια επιφυλακτική αλλά ενίοτε και εχθρική στάση απέναντι στον κινηματογράφο, αναδεικνύοντας ένα ακόμη στοιχείο του που θεωρεί το σημαντικότερο: τη λαϊκότητα!”