Το 10λεπτο ταινιάκι παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς, ενός αγοριού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει ένας ανελέητος στρατιώτης.
Οι ρίζες του προβλήματος, σύμφωνα με τους αναλυτές της USAID, είναι οι υπερβολικά στενές επαφές του πληθυσμού με τη Ρωσία και η νοσταλγία για την ΕΣΣΔ.
Επί 24 ημέρες οι Ναζί λεηλατούσαν, έκαιγαν, βίαζαν και εκτελούσαν στα Ανώγεια και στην ευρύτερη περιοχή
Εκεί σιωπηλά γονατίσαμε και με σκυφτό το κεφάλι, ψάλλαμε, το «Πέσατε θύματα, αδέλφια μου εσείς».
«Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου και ορκίσου εκδίκηση»
Η γνωστή μας Bayer, είναι μια γερμανική εταιρεία με ειδίκευση στα χημικά και φαρμακευτικά προϊόντα. Ήταν θυγατρική από το 1925 της εταιρείας που ξεχώρισε στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας, IG Farben, κατασκευάστρια του χημικού «Zyclon Β» που χρησιμοποίησαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων. Επίσης είναι εφευρέτρια της ηρωίνης και της… ασπιρίνης.
Μετά τις δυο sold out προβολές στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Οι παρτιζάνοι των Αθηνών» επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο, στην Αθήνα, ρίχνοντας όντως φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα των ανταρτών όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της πρωτεύουσας. Μέσα από την κοφτερή, κριτική και δυναμική ματιά τους οι νέοι δημιουργοί στοχάζονται το ιστορικό παρελθόν με βάση και ανάφορο τις προσδοκίες της γενιάς του σήμερα (πράξη εν γένει πολιτική).
Όταν ο αντικομμουνιστής, ρατσιστής, «αποικιολάγνος» ιμπεριαλιστής Τσόρτσιλ μετατρέπεται σε ηρωικό εικόνισμα στην πιο κυνική, για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, κινηματογραφική τοποθέτηση που στήνει προσκυνητάρι για αποδοχή και λατρεία του: η πιο λαθραία αγιογραφία του που ούτε ίσως το ίδιο το υποκείμενο δεν θα επιδίωκε… Μια προσέγγιση χυδαία, εκνευριστική και ταυτόχρονα γελοία. Κάθε σοβαρότητα άλλωστε θα ακύρωνε de facto τον σκοπό των δημιουργών της.
Ένα κινηματογραφικό έργο λοιπόν, το να προωθεί, το να δημιουργεί την εικόνα μιας Βέρμαχτ και των SS ως κάτι το επιβλητικό που πρέπει να το κοιτάζουμε με δέος σημαίνει αυτομάτως πως αποδέχεται την αισθητική της Ρίφενσταλ, του Γκέμπελς και του Χίτλερ. Γιατί αυτό ακριβώς επιζητούσαν και θέλανε να πετύχουνε και οι ίδιοι οι ναζί. Να θεωρηθούν από τους λαούς του κόσμου άτρωτοι, θεοί, υπερήρωες, υποκείμενα λατρείας, υποκείμενα δόξας και δικαιωματικοί φορείς της παγκόσμιας καταπίεσης.
Στο φυσικό τους ρόλο, αυτό της καταστολής εργατικών κινητοποιήσεων και διεκδικήσεων ως το «μακρύ χέρι» της εργοδοσίας, μπράβοι και φασίστες στα Γιάννενα