ναζί

Οι παρτιζάνοι των Αθηνών | Ένα ντοκιμαντέρ για το αντάρτικο στην πρωτεύουσα (revisited)

Μετά τις δυο sold out προβολές στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Οι παρτιζάνοι των Αθηνών» επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο, στην Αθήνα, ρίχνοντας όντως φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα των ανταρτών όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της πρωτεύουσας. Μέσα από την κοφτερή, κριτική και δυναμική ματιά τους οι νέοι δημιουργοί στοχάζονται το ιστορικό παρελθόν με βάση και ανάφορο τις προσδοκίες της γενιάς του σήμερα (πράξη εν γένει πολιτική).

Darkest Hour | η τρομαχτική αγιογραφία του Τσόρτσιλ

Όταν ο αντικομμουνιστής, ρατσιστής, «αποικιολάγνος» ιμπεριαλιστής Τσόρτσιλ μετατρέπεται σε ηρωικό εικόνισμα στην πιο κυνική, για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, κινηματογραφική τοποθέτηση που στήνει προσκυνητάρι για αποδοχή και λατρεία του: η πιο λαθραία αγιογραφία του που ούτε ίσως το ίδιο το υποκείμενο δεν θα επιδίωκε… Μια προσέγγιση χυδαία, εκνευριστική και ταυτόχρονα γελοία. Κάθε σοβαρότητα άλλωστε θα ακύρωνε de facto τον σκοπό των δημιουργών της.

(Ενάντια στην) μυθοποίηση του ναζισμού

Ένα κινηματογραφικό έργο λοιπόν, το να προωθεί, το να δημιουργεί την εικόνα μιας Βέρμαχτ και των SS ως κάτι το επιβλητικό που πρέπει να το κοιτάζουμε με δέος σημαίνει αυτομάτως πως αποδέχεται την αισθητική της Ρίφενσταλ, του Γκέμπελς και του Χίτλερ. Γιατί αυτό ακριβώς επιζητούσαν και θέλανε να πετύχουνε και οι ίδιοι οι ναζί. Να θεωρηθούν από τους λαούς του κόσμου άτρωτοι, θεοί, υπερήρωες, υποκείμενα λατρείας, υποκείμενα δόξας και δικαιωματικοί φορείς της παγκόσμιας καταπίεσης.

Γερμανοί αντιφασίστες στον ΕΛΑΣ

Μια αποσιωπημένη πλευρά της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα μας είναι οι Γερμανοί αντιφασίστες που έδρασαν εντός της Βέρμαχτ, συγκροτώντας αντιφασιστικούς πυρήνες, πραγματοποιώντας προπαγανδιστικές δράσεις εναντίον της χιτλερικής Γερμανίας, αυτομολώντας στον ΕΛΑΣ και διοργανώνοντας εξεγέρσεις – ενέργειες που προώθησαν σε συνεργασία με τις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τους Βρετανούς.

“Το τελευταίο σημείωμα” του Παντελή Βούλγαρη | Οι 200 της Καισαριανής ολόρθοι παραμένουν

Είναι 1η Μάη του 1944. Τα μεγάφωνα του στρατοπέδου αρχίζουν να ανακοινώνουν τα ονόματα, και τα διακόσια το ένα μετά το άλλο και ο λαός χάνει το ένα μετά το άλλο του παιδί, το έναν μετά τον άλλο φορέα ανθρωπιάς… «Από τον γιο μου θα την φάτε, κουφάλες!» θα ακούσουμε. Μια δήλωση αξιοπρέπειας. Λαϊκή. Λεβέντικη. Αυθεντική. 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές. Αυτή είναι η υπογραφή.