Οδυσσέας Ελύτης

«Η Ελλάδα του Ελύτη», της Ιουλίτας Ηλιοπούλου

Τα επίμονα ερωτήματα απαιτούν επίμονες απαντήσεις και στο τι είναι η πατρίδα μας; μία είναι η απάντηση: ο ποιητής. Στα αδιάκριτα «γιατί;», «πως;» η ιδιότητα…

Σκαλίζοντας τα γεγονότα | 18 Οκτωβρίου

18 Οκτωβρίου 1979: Η Σουηδική Ακαδημία ανακοινώνει ότι το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας θα απονεμηθεί στον Οδυσσέα Ελύτη.

Η Σαπφώ του Ελύτη

Οδυσσέας Ελύτης. Σαπφώ. Μια συγγένεια. Ο Ελύτης θέλησε να μεσολαβήσει στο έργο της. Να μεσολαβήσει και να παραδώσει κάτι νέο.

«Mario Vitti. Γραφείο με θέα. Φωτογραφίες 1948-1981»

Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, ο Τζουζέππε Ουνγκαρέττι, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Μ. Καραγάτσης, ο Γιώργος Κατσίμπαλης, ο Στρατής Τσίρκας, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζηδάκις, ο Γιάννης Μόραλης και πολλοί άλλοι συνθέτουν τον ασπρόμαυρο κόσμο του Μάριο Βίττι.

Οδυσσέας Ελύτης: «Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας»

Ο Ελύτης σε αυτή τη συλλογή στρέφεται στον εαυτό του, στον πυρήνα της ύπαρξής του για να ατενίσει το άπειρο. Το σκοτάδι του χάους που κρύβει μέσα του τον κόσμο μας. Διαβάζοντας «Τα τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας» αισθάνεσαι ότι είναι το πρελούδιο του «Άξιον Εστί» ή το μετείκασμά του. Σαν να «μεταφράζεται» ο στίχος: Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!

“Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας”: Η αγνοημένη οδός τού Οδυσσέα Ελύτη

Στον ύστερο ποιητικό του βίο ο Ελύτης γίνεται πιο ενδοστρεφής, πιο φιλοσοφικός. Στη συλλογή “Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας” προσπαθεί να δει “πίσω από τον Τύραννο τον ουρανό”