Έχεις δικαίωμα να μη σκορπίζεις θάνατο. Έχεις δικαίωμα την “μαύρη σημαία” της επίθεσης, να την κάνεις πράσινη σημαία της ελπίδας και της ζωής. Και κάποιοι στο Ισραήλ επιλέγουν, με προσωπικό τίμημα, την υποστολή τής μαύρης σημαίας. Δεν υπάρχει τίμημα γενναιότερο από αυτό της ελευθερίας. Δεν υπάρχει δικαίωμα σπουδαιότερο από αυτό της ζωής.
Το ίδιο νερό, της Μεσογείου, βρέχει όλους μας. Ίδια η άμμος, ίδιοι οι βράχοι. Κανείς δεν τα έφτιαξε και σε κανένα δεν ανήκουν. Όμως δε τα απολαμβάνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι δεν τα απολαμβάνουν καν. Για κάποιους ζωή, για άλλους θάνατος.
Η ισραηλινή κοινωνία έχει εξασφαλίσει πως οι αδέσποτες γάτες του Τελ Αβίβ δε θα πεινάσουν, την ίδια ώρα που σιγουρεύει ότι θα πεινάσουν οι άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας. Από τις “Selfies του Πολεμικού Καταφύγιου” στον Σνίτσελ τον γάτο…
Με σύνθημα – που πρέπει να απαιτηθεί, αν όχι να επιβληθεί – «Σταματήστε τους βομβαρδισμούς», συλλογικότητες, κινήσεις, δίκτυα και πρωτοβουλίες, Ελλήνων και ξένων που ζουν στη χώρα μας, καλούν σε μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης προς τον πολιορκημένο Παλαιστινιακό λαό
Οι “Selfies του Πολεμικού Καταφύγιου” και άλλες ισραηλινές ιστορίες ανθρώπινου ενδιαφέροντος που συγκαλύπτουν την μονομερή φύση της βίας στην περιοχή
Αξιοπρέπεια, περηφάνεια και δύναμη ψυχής. Χαρακτηριστικά που αναπτύσσει ένας λαός όταν βρίσκεται για χρόνια σε κατάσταση πολιορκίας και ανελευθερίας. Και ενώ οι βομβαρδισμοί στη Γάζα συνεχίζονται…
Στην Παλαιστίνη βρέχει θάνατο. Κι ο “φαύλος κύκλος βίας” δεν είναι της μοίρας γραφτό. Είναι η επίθεση που δέχεται εδώ και χρόνια ένας λαός, ο οποίος μένει ανυπεράσπιστος από οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη, να μάχεται μόνος του για να μην εξαφανιστεί.
Στην Παλαιστίνη βρέχει θάνατο. Κι ο “φαύλος κύκλος βίας” δεν είναι της μοίρας γραφτό. Είναι η επίθεση που δέχεται εδώ και χρόνια ένας λαός, ο οποίος μένει ανυπεράσπιστος από οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη, να μάχεται μόνος του για να μην εξαφανιστεί.
Οι σφαγές στη Γάζα εντείνονται. Οι Παλαιστίνιοι μας καλούν να τους στηρίξουμε. Όλους εμάς, που κατακλυζόμαστε από εικόνες φρίκης καθημερινά στους υπολογιστές μας. Και ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τους αφήσουμε μόνους.