«Δεν έχουμε συνομιλητή, είναι τρομοκράτες» – Ισραηλινή Κατοχή (Β’ Μέρος)
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των Ισραηλινών είναι ότι δεν έχουν συνομιλητές για την ειρήνη. Είναι πράγματι έτσι;
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των Ισραηλινών είναι ότι δεν έχουν συνομιλητές για την ειρήνη. Είναι πράγματι έτσι;
Η κυβέρνηση Νετανιάχου προχώρησε σε επισημοποίηση και νομιμοποίηση μιας τακτικής που ούτως ή άλλως ακολουθούνταν εδώ και καιρό.
H παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών, μετά την πρώτη Ιντιφάντα, αναπτύχθηκε μέσα από την οργάνωση ενός υπόγειου δικτύου σχολείων και πανεπιστημίων. Τι απέγινε το δίκτυο αυτό και πώς διαμορφώθηκε με την παρέμβαση της Παλαιστινιακής Αρχής και των ΜΚΟ;
Οι εκατέρωθεν εσωτερικές ρευστές ισορροπίες, το υπόβαθρο, οι περιφερειακές ανακατατάξεις και οι υδρογονάνθρακες ανάμεσα στις γραμμές. Η συμφωνία εκεχειρίας στη Γάζα δεν εμπεριέχει απλώς όλα εκείνα τα στοιχεία που ανά πάσα στιγμή την οδηγούν σε κατάρρευση. Πρόκειται για ένα αναγκαίο διάλειμμα, ένα μικρό κομμάτι από το παζλ του ευρύτερου σκληρού και αιματηρότατου ανταγωνισμού μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για αναδιανομή αγορών, πηγών και κερδών.
Στην πραγματικότητα, αποκλεισμός είναι το όνομα της ισραηλινής κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας. Και οι συνομιλίες στο Κάιρο φαίνεται να το αγνοούν. Φαίνεται ότι στο επίκεντρο των συνομιλιών και των ΜΜΕ βρίσκονται οι «μισές αλήθειες» για την εκεχειρία, τον αποκλεισμό, την παλαιστινιακή ενότητα και τους αιματηρούς βομβαρδισμούς.