Η πρώτη της συλλογή αποπνέει φρεσκάδα, λόγο που λογχίζει κοιμισμένες, ήσυχες συνειδήσεις, γεμάτο σεβασμό για τους προπάτορες της. Οι “Ετεροτοπίες” του Ματίνας Τσιμοπούλου μοιάζουν να αποσπάστηκαν από πίνακα του Εντβαρ Μουνκ.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας (1948) ποιητής, προσφέρει την εμπειρία και τις γνώσεις του αφειδώλευτα, δίχως φιοριτούρες, δίχως εκζήτηση και επίδειξη. Με ύφος αυτού που συμβουλεύει -και όχι του αυστηρού δασκάλου- αποκαλύπτει το μυστικό του καλού λογοτέχνη και του σοβαρού κριτικού.
Η ποίηση δεν χωράει σε «παγκόσμιες μέρες». Τον στόχο της, τον έχει θέσει ο Walt Whitman 150 χρόνια πριν. «Βγάλτε τις κλειδαριές από τις πόρτες! Βγάλτε τις πόρτες απ’ τους μεντεσέδες!» και σε αυτή την γραμμή οι ποιητές (πρέπει να) ανταποκρίνονται. Γιατί αν πεθάνει η ποίηση, θα έχει ήδη πεθάνει ο άνθρωπος.
Ένα αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή, στον πλαστουργό μιας «νιας ζωής», που δημιούργησε έναν λόγο οικουμενικό και πανανθρώπινο, και συνάμα λαϊκό.
Aν περιμένετε βιογραφία ή ντοκιμαντερίστικη ακρίβεια, ξεχάστε το. Η ταινία δεν είναι κινηματογραφική απόδοση της Wikipedia, ούτε μελέτη στην προσωπικότητα του. Δείτε το, καλύτερα, σαν τον χορό των στίχων του ποιητή μέσα στην Ιστορία. Και με τα νερά και με τα απόνερα της. Και μέσα από αυτό ο Neruda θα απολέσει, επιτέλους, την ιδιότητα του ανέγγιχτου και άρα πρόσκαιρου μνημείου και θα μετατραπεί σε μια αγαπητή ανθρώπινη ιδιοφυία, που γκρεμίζει ήθη και εξουσίες.
Ο Νίκος λυγίζει την ατομικότητα, εμπνέει την αφαίρεση και την κάθε διαφορετική και αμφίσημη ουσία που δεν είναι διόλου ναυτική ή λιμανίσια. Στέλνει τα SOS του κάθε κινδύνου με τα ωχρά φανάρια του στην οικουμένη. Τραβάει, έκτοτε μπρος, και εμείς χρόνια ξοπίσω του.
Ο ποιητής Paul Eluard, που γεννήθηκε σαν σήμερα 14 Δεκέμβρη του 1894, βρίσκει μια από τις καλύτερες του εφαρμογές, την πιο ολοκληρωμένη αισθητικά ερμηνεία της ποιητικής του τέχνης διαμέσου του σινεμά, την πιο γαλήνια και θυελλώδη «απαγγελία» του, στη ταινία «Alphaville» του Jean-Luc Godard.
Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. Τις τελευταίες μέρες γίνεται ένας ορυμαγδός ποιητικών ”εκδηλώσεων”ανά την Ελλάδα, με αφορμή ένα φυσικό φαινόμενο, την εαρινή…
Όπου να ‘ναι / έρχεται να μας σκεπάσει /ένας άλλος ουρανός. / Ξέρεις, ο ουρανός / μεγαλώνει κι αυτός μαζί μας./ Εμείς μεγαλώνοντας μαζεύουμε. /Αυτός απλώνει…
Ένα αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή, στον πλαστουργό μιας «νιας ζωής», που δημιούργησε έναν λόγο οικουμενικό και πανανθρώπινο, και συνάμα λαϊκό.