Σε «εμμονή» παραπέμπει η μετατροπή των δημόσιων μουσείων σε ΝΠΔΔ, για τις κυβερνήσεις. Τι θα σημάνει αυτό για την πολιτιστική κληρονομιά; Γιατί και πώς απειλείται ο αποκλειστικός χαρακτήρας της, ως λαϊκή περιουσία;
Ο δανεισμός και η εξαγωγή αρχαιοτήτων είναι διαχρονική, στρατηγική επιλογή του ελληνικού κράτους και κομβικό στοιχείο της κυρίαρχης αντίληψης για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς
Όταν τα μνημεία και το χώμα τους μαυρίζουν από πυρκαγιές και από μια «μαύρη» πολιτική
Το θεσμικό καθεστώς των μουσείων δεν είναι νομικό ζήτημα. Είναι απόλυτα, βαθιά, αποκλειστικά ιδεολογικό.
Οι Δεσμώτες αποκαλύφθηκαν το 2016, με το ΚΑΣ να διαπιστώνει… τον Ιούνιο του 2019, ότι απαιτούνται να γίνουν έργα προστασίας, επιπλέον εξειδικευμένες μελέτες και μόνιμο στέγαστρο. Στο μεταξύ, οι σκελετοί εξαφανίζονται από τη διάβρωση.
Μπορεί το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο να έχει, ομόφωνα, ανακηρύξει την Αφάντου αρχαιολογική περιοχή, αλλά πάντα υπάρχει τρόπος για «ανάπτυξη» και «επενδύσεις»
Μια ανάκληση αποδοχής ιδιωτικής μελέτης για ένα μνημείο, τεκμηριώνει τους κινδύνους από την αγοραία αντιμετώπιση της πολιτιστικής κληρονομιάς από το αστικό κράτος
Στην πανέμορφη παραλία του Αγίου Στεφάνου, στην Κέφαλο της Κω, ο αιγιαλός και ο παλαιοχριστιανικός οικισμός «πνίγηκαν» από πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα
Η επίτευξη του στρατηγικού στόχου του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση και της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν σταματά. Οι κυβερνήσεις του θα επανέλθουν. Συνεπώς, η ανάκληση της παραχώρησης των μνημείων στο Υπερταμείο είναι μια σημαντική νίκη σε μια μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος, όμως, δεν τέλειωσε.
Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο οι αρχαιολόγοι έπιασαν στα πράσα την κυβέρνηση να βάζει χέρι σε μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους για να στείλει προς αγοραία «αξιοποίηση» στο Υπερταμείο, το υπουργείο Πολιτισμού προσπάθησε να τους βγάλει «τρελούς». Τώρα απλώς δεν μιλάει…