Σκέψεις για την Νέα Υόρκη ως χωνευτήρι αισθητικής, εκεί όπου πρωτοπορία, πειραματισμός και… θόρυβος μοιάζουν με ένα μετεωρίτη που καθόρισε και καθορίζει την σύγχρονη τέχνη από το 60′ και έπειτα.
Πάντα φτιάχνονταν πραγματικότητες και πάντα υπήρχαν κάποια ΜΜΕ και “δημοσιογράφοι” διατεθειμένα να το κάνουν. Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα του Χρήστου Δεμέτη από το NEWS247 σχετικά με τη δημοσιογραφία στην αλήστου μνήμης περίοδο της επταετίας
Το σινεμά δεν είναι πλέον πεδίο εκμετάλλευσης μονάχα των στούντιο και του βιομηχανικού συμπλέγματος αλλά έχει γίνει αρκετά πιο προσιτό, σε μεγαλύτερο από το παρελθόν εύρος, του πληθυσμού, έχει γίνει πιο δημοκρατικό, από άποψη πρόσβασης στα μέσα για την πραγματοποίηση και την προβολή του. Η πλήθυνση των ανεξάρτητων δημιουργών επιβεβαιώνει, και βοηθάει επίσης, στην απόλυτη πλέον απομάκρυνση από τον κινηματογράφο του παρελθόντος, από την κλασική κινηματογραφική αφήγηση. Οι αισθητικές θεωρίες της μεταπολεμικής εποχής, μοιάζουν να έχουν νικήσει ανεπιστρεπτί.
Βασική λειτουργία των πειραματιστών είναι να εφοδιάζουν με ευρηματικές επινοήσεις το κυρίως μουσικό ρεύμα πολλές εκ των οποίων γίνονται κτήμα του τελευταίου.
Ο σημαντικός και σπάνιος συνθέτης, Μιχάλης Γρηγορίου, μιλά στο Περιοδικό για την «πρωτοπορία», το «εναλλακτικό» και την τέχνη της μουσικής στην Ελλάδα της κρίσης…