
Έχουμε νέα: οι κλέφτες δεν ήταν μετανάστες
Το “Βίντεο-ντοκουμέντο κτηνοτρόφος πιάνει στα πράσα μετανάστες να σφάζουν τα ζωντανά του” ήταν ένα ψέμα…
Το “Βίντεο-ντοκουμέντο κτηνοτρόφος πιάνει στα πράσα μετανάστες να σφάζουν τα ζωντανά του” ήταν ένα ψέμα…
Φέτος, το καρναβάλι της Ιτέας ήταν πολύ πετυχημένο. Είχε, κυρίως, πετυχημένα συνθήματα. Από αυτά που τα βλέπεις και ανατριχιάζεις. Και μάλιστα πάνω σε κυβερνητικό αυτοκίνητο.
Ήταν θέμα χρόνου να αναβιώσει η παλιά, γνωστή τακτική των πολιτικών δολοφονιών, η οποία χαρακτηρίζει την ιστορία του εργατικού και αντιρατσιστικού κινήματος στις ΗΠΑ εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Αυτήν την φορά, στόχος είναι τα κινήματα αντίστασης που προέκυψαν από τις κλιμακούμενες δολοφονίες μαύρων από λευκούς αστυνομικούς.
«Αυτός ο λαός για τι έχει να περηφανευτεί τα τελευταία εκατό χρόνια; Για το ΕΑΜ και για το ρεμπέτικο» και έτσι με συλλαμβάνει άμεσα. Διόλου υπερόπτης, σεμνά ειλικρινής. Είναι πρωί, πίνουμε καφέ και γνωριζόμαστε. Δεν φαίνεται καθόλου να βιάζεται. Μιλάμε για καμιά ώρα. Έχει κατέβει ήδη την προηγούμενη από την Θεσσαλονίκη και λίγο μετά θα πάει για τσίπουρο κάπου στον Πειραιά. Το βράδυ θα ανέβει στην σκηνή και θα ρεφάρει ρεμπέτικα. Αλλά δεν θα μείνει εκεί: Η μουσική μοιάζει ταυτόχρονα και μια αφορμή. «Η μουσική δεν είναι για να σε κάνει να ξεχνάς. Είναι για να σου θυμίζει»
Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε μία κωμόπολη έξω από την Αθήνα, βλέποντας κινούμενα σχέδια και κάνοντας κόντρες με ποδήλατα με τα παιδιά της γειτονιάς. Σήμερα η Κατερίνα, στην ηλικία των είκοσι ενός ετών, ζει στα Τίρανα καθώς έχει απελαθεί από την Ελλάδα. Όνειρό της είναι να καταφέρει μια μέρα να επιστρέψει.
«Πρέπει να κρατάμε τις μνήμες που μας κάνανε να κινηθούμε αρχικά και να μεταφέρουμε αυτές τις μνήμες ώστε οι νέες γενιές να έχουν ελπίδα, δημιουργώντας έτσι τα νέα σοσιαλιστικά μέλλοντα», στην ίδια γραμμή ίσως με αυτό που έγραφε δεκαετίες πριν στην αυτοβιογραφία της: «ώσπου να χαθεί μια για πάντα από την ιστορία μας ο ρατσισμός και η ταξική αδικία».
Μια απόπειρα παιχνιδιάρικου συλλογισμού στο σημείο τομής του ατομικού με το συλλογικό. Μια μικρή προσπάθεια αντίστασης στις Μεγάλες Ιδέες της διαρκούς βελτίωσης, της θετικής σκέψης και του φανατισμού της θεραπευτικής κανονικοποίησης. Κάθε Δευτέρα από ToPeriodiko.gr και το Innerself.gr.
Παρά το γεγονός ότι ο “Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων” του 1875 υποσχέθηκε στους Αφροαμερικανούς πλήρη και ίση απόλαυση προνομίων, αυτά στην προκειμένη περίπτωση περιορίζονταν συνήθως στα αποκαλούμενα “βαγόνια του Τζιμ Κρόου”.
«Δεν είναι παράνοια του μυαλού μου (σ.σ. ο ρατσισμός) μα ένας κοινωνικός τρόμος και ένας κίνδυνος ορατός σε κάθε μπάτσο, κάθε αφεντικό, στον καθένα» δηλώνει ο μαύρος στοχαστής, συγγραφέας και αγωνιστής πολιτικών δικαιωμάτων James Baldwin στο καθηλωτικό ντοκιμαντέρ «Δεν είμαι ο νέγρος σου»
Το εξώφυλλο του “Sports Illustrated” θέλησε να βοηθήσει τον αγώνα ενάντια στη φυλετική, αστυνομική βία και την κοινωνική αδικία στις ΗΠΑ, όμως στο τέλος βοήθησε τον… Τραμπ!