Ο Τσάπλιν θα επέστρεφε στις ΗΠΑ μόνο μία φορά και για λίγο, όταν έλαβε μια ολιγοήμερα βίζα για να παραλάβει το «’Οσκαρ» το 1972. Εξίσου σπουδαία, όμως, είναι και η στάση του στην συνεχή πάλη για εξανθρωπισμό του ανθρώπου.
Κανένας ηθοποιός δεν κατάλαβε και γοήτευσε καλύτερα τον κόσμο όπως ο Τσάπλιν. Οι κωμικοτραγικές συγκρούσεις του ανθρώπου με τη μοίρα εξανθρωπίστηκαν επιτήδεια και αποτελεσματικά απ’ αυτόν, χαρίζοντας του καλλιτεχνική αθανασία. Σε περισσότερες από 80 ταινίες, από το 1914 μέχρι το 1967, απεικόνισε τον ανθρωπάκο που έχει στραπατσάρει η ζωή. Καθοριστικός καλλιτέχνης του κινηματογράφου, άνθρωπος ριζοσπάστης, λαϊκός στοχαστής.
Κάποιοι άνθρωποι «σήκωσαν τα μάτια, κοίταξαν ψηλά προς την ελπίδα, προς το μέλλον». Ας γνωρίσουμε τον Σαρλό των «Μοντέρνων Καιρών»…
«Δεν θέλω ούτε να κυβερνήσω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Χάννα, με ακούς; Σήκωσε τα μάτια, Χάννα! Κοίτα ψηλά!»