Μια σύγκρουση με το ευτελές στην «Ομίχλη των καιρών» του Μικρούτσικου
Πως μπορεί να συνταιριάξει ο «αιώνιος» Αλκαίος, με κάποια τραγούδια που γράφτηκαν για μια σκηνή πανηγυριού σε ταινία της Φρίντα Λιάππα, δεκαετίες πριν; Ή ένα παραδοσιακό ριζίτικο κομμάτι, με την δυναμική που εκπέμπουν οι απαγγελίες των μεγαλύτερων μας ποιητών; Μπορούν όμως. Ο Μικρούτσικος το κατάφερε. Γιατί μελοποιεί τον κραδασμό της ένωσης του χθες με το σήμερα, του καθημερινού με το αιώνιο, του ατομικού με το συλλογικό. Μια εκτίμηση του νέου δίσκου, λίγες κουβέντες με τους δημιουργούς.