Από τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου μέχρι την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου στο στον κινηματογράφο Στούντιο new star art cinema (Σταυροπούλου 33, Αθήνα) σε συνεργασία με το BDS Ελλάδας
Πώς θα ήταν ο πόλεμος αν ήταν ρούχο, γεύση, μουσική, γκριμάτσα, έπιπλο, τεχνολογικό επίτευγμα, έργο τέχνης, αναμνήσεις, δοχείο, φρούτο, συμπεριφορά, καιρικό φαινόμενο, παράσταση και κυρίως παιδί;
Όταν ο αντικομμουνιστής, ρατσιστής, «αποικιολάγνος» ιμπεριαλιστής Τσόρτσιλ μετατρέπεται σε ηρωικό εικόνισμα στην πιο κυνική, για μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, κινηματογραφική τοποθέτηση που στήνει προσκυνητάρι για αποδοχή και λατρεία του: η πιο λαθραία αγιογραφία του που ούτε ίσως το ίδιο το υποκείμενο δεν θα επιδίωκε… Μια προσέγγιση χυδαία, εκνευριστική και ταυτόχρονα γελοία. Κάθε σοβαρότητα άλλωστε θα ακύρωνε de facto τον σκοπό των δημιουργών της.
Με αφορμή τις πρωτοφανείς από πλευράς Γιάννη Σμαραγδή -μα και γελοιώδεις ταυτόχρονα- απειλές του για μηνύσεις προς όποιον είδε, δεν άρεσε και έκρινε αρνητικά την ταινία του “Καζαντζάκης”, η ΠΕΚΚ ως ο φορέας που εκπροσωπεί τους κριτικούς κινηματογράφου της χώρας, δημοσίευσε την παρακάτω ανακοίνωση την οποία αναδημοσιεύουμε, επιφυλλασόμενοι στο μέλλον ως toPeriodiko.gr να γνωστοποιήσουμε την δική μας άποψη -παίρνοντας προφανώς υπόψη και την όποια τυπική… σοβαρότητα του ζητήματος-.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το ντοκυμαντέρ «Marwan», για τον Μαρουάν Μπαργούτι, στον κινηματογράφο Αλκυονίδα, Πέμπτη 11 Μαΐου, στις 20.00
Ήταν Αύγουστος του 1947 κοντά στα Χανιά όπου παρακρατικοί φασίστες του Παύλου Γύπαρη δολοφόνησαν με τον πιο φρικιαστικό τρόπο ως μάθημα «πατριωτισμού» τον ιερέα Νικόλα Αποστολάκη. Τον διαμέλισαν και τον πέταξαν στον γκρεμό. Λόγος; Ήταν μέλος του ΕΑΜ. Τα χώματα της Κρήτης, μοιάζουν να μην βρίσκουν ησυχία. Ο ντοκιμαντερίστας Κώστας Νταντινάκης, μιλάει για το χθες, το σήμερα, την λήθη και την Ιστορία, για τους “κακοποιούς οι οποίοι πολεμούσαν κατά διαταγήν του αρχηγού τους εναντίον όσων οραματίζονταν μια κοινωνία πολιτισμένη, για τους οπαδούς του συμφέροντος, της ιδιοτέλειας και της υποταγής” με αφορμή την ταινία του “Ο ελκόμενος επι κρημνού” που προβάλλεται στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
«Lust for Li…» CUT! Όχι, δεν πάει μάλλον, έτσι. Τα nineties πέρασαν, είμαστε σε άλλον αιώνα και όποιος περιμένει μια επανάληψη για ικανοποίηση της φιλμικής του νοσταλγίας, απλά να το ξεχάσει. Ο Danny Boyle δεν πέφτει στην μεθοδευμένη λούμπα της εμπορικής εκμετάλλευσης, μα δομεί εκ νέου μια ιστορία χωρίς να απομακρύνεται διόλου από την αρχική βάση. Είτε έτσι (1996), είτε αλλιώς (2017), οι ταινίες προβάλλουν την ευρωπαϊκή πραγματικότητα σε πλάνα realpolitic. Γιατί είτε με ηρωίνες… είτε όχι, η μόλυνση από τον κοινωνικό βόθρο συνεχίζεται. Choose life ακούμε, αλλά τελικά τι ακριβώς δικαιούμαστε να διαλέξουμε;
Aν περιμένετε βιογραφία ή ντοκιμαντερίστικη ακρίβεια, ξεχάστε το. Η ταινία δεν είναι κινηματογραφική απόδοση της Wikipedia, ούτε μελέτη στην προσωπικότητα του. Δείτε το, καλύτερα, σαν τον χορό των στίχων του ποιητή μέσα στην Ιστορία. Και με τα νερά και με τα απόνερα της. Και μέσα από αυτό ο Neruda θα απολέσει, επιτέλους, την ιδιότητα του ανέγγιχτου και άρα πρόσκαιρου μνημείου και θα μετατραπεί σε μια αγαπητή ανθρώπινη ιδιοφυία, που γκρεμίζει ήθη και εξουσίες.
Ο Stephen Daldry (Billy Elliot, The Hours) μας ρίχνει με ορμή στο σκληρό κόσμο των παραγκουπόλεων του Rio de Janeiro και της διαφθοράς που επικρατεί στη χώρα που πριν λίγο καιρό φιλοξένησε το καλογυαλισμένο (και αιματοβαμμένο) παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου.
Τη Δευτέρα 30 Ιουνίου ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων υποδέχεται στον πολύ όμορφο χώρο του μία μεγάλου μήκους ταινία και μία μικρού μήκους ταινία γύρω από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.