Το σινεμά σε flashback

Το «Persona» (1966) του Ingmar Bergman αποτελεί μοναδικό κεφάλαιο της σύγχρονης τέχνης

Η Persona αποτελεί μια μόνιμη κινηματογραφική αφετηρία. Φέρνει, μπρεχτικά, σε κάθε νέα εποχή, αντιμέτωπα τους πάντες και τα πάντα. Την ηθοποιό με την ηθοποιό, τους ηθοποιούς με τους χαρακτήρες που υποδύονται, αυτούς με το κοινό, το κοινό με την συνείδηση του. Μας φέρνει αντιμέτωπους «με τα ακατάληπτα μυστικά μας» όπως λέει ο ίδιος ο δημιουργός του. Τα ερωτήματα που τέθηκαν ακόμη δεν έχουν βρει μια κάποια λύση. Ανέγγιχτο στον χρόνο, αυτό το πρότυπο κινηματογραφικό αριστούργημα παραμένει αμετάλλακτα οδυνηρό.

Το σινεμά σε flashback | Dersu Uzala | Akira Kurosawa

Ο Dersu Uzala αποτελεί το σύμβολο της αργής και βασανιστικής μεταστροφής του ελεύθερου σε αλλοτριωμένου: αυτού που όλο και σκύβει, όλο και συρρικνώνεται. Ο Dersu είναι το αρχέγονο πνεύμα που σπαράζει σκλαβωμένο σε όλη την διαδρομή συνύπαρξης με τον «πολιτισμό». Το μεταποιημένο «προϊόν» του. 

Το σινεμά σε flashback | Κόκκινη έρημος | Michelangelo Antonioni

Η ταινία εκφράζει την πιο ακραία θέση του ανθρώπου στον κόσμο: Το άτομο απομονωμένο και περιορισμένο σε ένα κόσμο κατά πολύ μεγαλύτερο του, εχθρικό και μη προσβάσιμο. Είναι μέσα και ταυτόχρονα στο περιθώριο της εποχής του. Ο Antonioni παραδίδει, με την “Κόκκινη έρημο” του 1964, μια από τις πιο ακραίες μελέτες πάνω στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.