Ο Αλέκος Παναγούλης γράφει: «Θέλω να νικήσω, αφού δεν μπορώ να νικηθώ». Είτε με την τυρρανοκτόνα βόμβα ενάντια στο Παπαδόπουλο, είτε με τη τυρρανοκτόνα ποίηση μετατράπηκε σε φορέα των αισθημάτων του ελληνικού λαού ενάντια στους φασίστες που κυριαρχούσαν στην χώρα δίνοντας στο κάθε άνθρωπο της εποχής αλλά και του σήμερα το πολιτικό του καθήκον: «Συνεχίστε».
Το 1971, ο σκηνοθέτης Κώστας Χρονόπουλος, φοιτητής στο Λονδίνο, φτιάχνει ένα κινηματογραφικό συνεργείο μαζί με Βρετανούς και σχεδιάζουν να έρθουν κρυφά στην Ελλάδα να γυρίσουν…
Ουσιαστικά ο Πινιέρα, επιχειρεί να «αγοράσει» χρόνο, με τη συναίνεση φυσικά όλου του πολιτικού φάσματος, ώστε να έχει τη δυνατότητα να απομονώσει και να συντρίψει φοιτητές, κινήσεις από τα κάτω και το τμήμα των εργαζομένων που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και δεν δείχνει διάθεση συμβιβασμού και πολύ περισσότερο συναίνεσης στο όνομα της «ενότητας».
Πολυτεχνείο. 17 Νοεμβρίου σήμερα… Η μνήμη παραμένει σε διαρκή και αγωνιώδη διαπάλη με τη λήθη και τον κίνδυνο της μουσειοποίησης. Οι έννοιες παλεύουν να κρατήσουν το νόημά τους ή να το επαναδημιουργήσουν εντός της νέας πραγματικότητας. Αριστερά, εξουσία, ελευθερία, δημοκρατία, παιδεία, δουλειά, ψωμί αλλά και ιμπεριαλισμός, χούντα, βασανιστήρια, καταστολή, στρατός στις πόλεις, αντικομμουνισμός. Στροβιλίζονται εδώ, ακόμα σήμερα, και στροβιλίζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων…
Αυτό που σίγουρα πέτυχε ο Bolsonaro, είναι η μισή Βραζιλία, με πρώτες τις γυναίκες, να βρίσκεται στο δρόμο εναντίον του
Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη. Δείτε ολόκληρο το ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη με σπάνια ντοκουμέντα.
44 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η ιστορία είναι εδώ παρούσα και “ξέρει να μιλά”. Τα πεπραγμένα της επταετίας, οι φωνές της αντίστασης και της εξέγερσης είναι γύρω μας. Εδώ λίγα λόγια για την «ένδοξη» αίθουσα βασανιστηρίων.
Μετά από 9 μήνες που το κίνημα σώζει σπίτια και χωράφια φτωχών ανθρώπων ενάντια στις τράπεζες, οι «από πάνω» προσπαθούν να κάνουν αντεπίθεση, με τα ΜΑΤ, τους εισαγγελείς και τις χουντικού τύπου «νυχτερινές επισκέψεις», η βάζοντας στο στόχαστρο όσους και όσες στέκονται εμπόδιο στα σχέδια ξεπουλήματος δημόσιας ή λαϊκής περιουσίας.
Πάντα φτιάχνονταν πραγματικότητες και πάντα υπήρχαν κάποια ΜΜΕ και “δημοσιογράφοι” διατεθειμένα να το κάνουν. Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα του Χρήστου Δεμέτη από το NEWS247 σχετικά με τη δημοσιογραφία στην αλήστου μνήμης περίοδο της επταετίας
Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές κυρίως της Νομικής, αλλά και της Φιλοσοφικής και Φυσικομαθηματικής και άλλων Σχολών, καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος