βιβλιοκριτική

«Και μετά από αυτούς τα παιδιά τους» του Νικολά Ματιέ

Το μυθιστόρημα του Ματιέ, πολυπρόσωπο, πολύχρωμο, ζωντανεύει εύστοχα τη σταδιακή φθορά μιας εποχής που αποτέλεσε τη μετάβαση στο παγκοσμιοποιημένο σήμερα. Ωριμος λόγος, ακρίβεια κινήσεων και αφήγηση γεμάτη αγωνία και ένταση.

Δυο εξομολογήσεις: «Αγια πόλη» του Γκιγιέρμο Ορσι και «Πέντε στάσεις» του Μάκη Τσίτα

Δυο βιβλία, δυο εξομολογήσεις. Το ένα ισπανόφωνο νουαρ και το άλλο μονόλογος, ελληνικός. Το πρώτο σκληρό, βίαιο, γεμάτο περιπέτεια και το δεύτερο πικρό, στενάχωρο, αδυσώπητα ειλικρινές. Αμφότερα όμως εξομολογητικά.

«Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο» του Ζαν Πωλ Ντυμπουά

Ο Ντυμπουά θίγει το θέμα της κατανόησης, του σεβασμού, της επιείκειας, της ανθρωπιάς, της αγάπης και της δικαιοσύνης. Ζητήματα πάντα επίκαιρα και πάντα υπό την απειλή της βίας του κέρδους, της βίας της δικαιοσύνης, της βίας της απανθρωπιάς.

«Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές» της Ερσης Σωτηροπούλου

Η Σωτηροπούλου έφτιαξε ένα καλειδοσκοπικό μυθιστόρημα. Σε κάθε κεφάλαιο το κάτοπτρο αλλάζει μαζί και η μορφή του βιβλίου. Κωμωδία, υπαρξιακό δράμα, ερωτική ιστορία, ιστορία συναισθηματικής ωρίμανσης, σουρεάλ επεισόδιο. Σαν να παρακολουθείς ταινία του Ακι Καουρισμάκι.

Aναπάντεχα ταξίδια: «Η πεταλούδα» του Βίλχελμ Μπους και το «Ξενοδοχείο Βαλκάνια» του Γιώργου Χρονά

Δύο βιβλία που μας μεταφέρουν σε κόσμους μακρινούς μα και τόσο κοντινούς. Ένα παραμύθι που ποτέ δεν τελειώνει και δεν φεύγει από τη μνήμη μας και ένα θαύμα ραδιοφώνου στο χαρτί.

«Τσάρλυ Τσάπλιν. Μια βιογραφία» του Peter Ackroyd

Η βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε ο Peter Ackroyd είναι το μυστικό της βιογραφίας. Ο αριθμός των τίτλων που μελέτησε του έδωσε τη δυνατότητα να διασταυρώσει φήμες, αβάσιμες πληροφορίες, να επιβεβαιώσει ισχυρισμούς και να μείνει πραγματικά αμερόληπτος σε σημεία που δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση.

Επιστροφή στο μηδέν! – “Μαχαίρι”, του Jo Nesbo

Με το “Μαχαίρι” (Εκδόσεις Μεταίχμιο) ο Νέσμπο δηλώνει ότι για να γράψεις καλό αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει πρώτα να το καταστρέψεις! Αυτή είναι η αίσθηση αλλά και η συνθήκη μέσα στην οποία λειτουργεί. Ολα από την αρχή κι ας έχουμε μάθει τον Χάρι Χόλε καλύτερα από κάθε σύγχρονο μυθιστορηματικό ήρωα.

Τρεις ξεχωριστές ποιητικές συλλογές

Λόγια μέσα από αντικατοπτρισμούς, μέσα από την ξαφνική κατάβαση των κινηματογραφικών μας ηρώων, μέσα από το πέρασμα του χρόνου.

“Ερως ο γλυκόπικρος”, της Αν Κάρσον

Δοκίμιο για το ερωτικό παράδοξο στην κλασική παράδοση και η Κάρσον σε αυτή την αντίστροφη πορεία δεν εξηγεί μόνο τι σημαίνει έρωτας και τι είναι το παράδοξο στον έρωτα, αλλά αποκαλύπτει και πού βρίσκεται ο έρωτας και το παράδοξο. Το παράδοξο βρίσκεται στην επιθυμία, σε αυτό που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε κι όταν το αποκτήσουμε χάνεται η επιθυμία.

“Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ”, του Χάινριχ Μπελ

Ο Χάινριχ Μπελ με μια αφήγηση που διέπεται από ειρωνεία και οικονομία δείχνει πεντακάθαρα το πραγματικό πρόσωπο της αστικής εξουσίας που διαχειρίζεται τον καπιταλισμό. Ψυχρά, χωρίς πάθος, μεθοδικά και με δομή παρουσίασης πρακτικών ανάκρισης.