FIPRESCI

«The Lighthouse» …και οι γλάροι κρώζουν στεγνά και ασπρόμαυρα

Μια ταινία ξεπλυμένη από το αλάτι της θάλασσας. Μια ταινία, σκουριασμένο σίδερο. Μια ταινία, κατακρεουργημένη ευαισθησία. Μια ταινία, αίμα στεγνό και ασπρόμαυρο. Μια ταινία που σε ένα θρυμματισμένο κόσμο, σαν τον σημερινό, μονάχα μπορεί να υπάρξει.

Ο κόσμος μας και ο μικρόκοσμός μας

Οι ξεχασμένοι άνθρωποι στη γωνιά του πραγματικού κοινωνικού κάδρου μετατρέπονται και μεταπλάθονται. Στο φιλμικό κάδρο, οι περιθωριοποιημένοι παραμένουν περιθωριοποιημένοι μα πλέον πρωταγωνιστές. Οι αθέατοι της κοινωνίας αναγνωρίζονται. Αποκτούν ταυτότητα. Και την ενεργητική δράση που τους την αρνούνται στην πραγματική ζωή, την κατοχυρώνουν διαμέσου της τέχνης.

19ο TDF: Machines ★★★★☆

Μια εικαστικά συναρπαστική ματιά στο εσωτερικό ενός γιγαντιαίου εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στην Ινδία, που διερευνεί το νόημα της σύγχρονης εργασίας, της εκμετάλλευσης, και του ανθρώπινου κόστους της μαζικής παραγωγής στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας. Βραβείο FIPRESCI στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Marco Bellochio, “Αίμα από το αίμα μου”, η αμαρτία, άγιο συναίσθημα και άγιος σκοπός

Τα ανθρώπινα, γήινα ένστικτα του έρωτα, της σεξουαλικής ελευθερίας, η αγιοσύνη της ζωής, η αγιοσύνη της γυναικείας ομορφιάς, η αγιοσύνη του ανθρώπινου σώματος γίνονται ένα συμβολικό μέσο αντίστασης στον κοινωνικό και πνευματικό καθωσπρεπισμό.