Όταν ακούμε για τον Bunuel, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε (άλλον) έναν κινηματογραφικό σκηνοθέτη αλλά για το βαρύ οπλοπολυβόλο της παγκόσμιας τέχνης και διανόησης που σούταρε εξ επαφής ό,τι ήταν και έπρεπε να ήταν στόχος: την αστική νοοτροπία, πιο συγκεκριμένα. Και σε κάθε της έκφανση, σε κάθε της έκφραση.
Ο κινηματογράφος εκτός των άλλων, είναι βίωμα. Τον αγαπάμε σαν κάτι το οικείο, σαν κάτι το πραγματικό που βρέθηκε και πορεύτηκε δίπλα μας. Όλοι έχουμε αγαπημένες ταινίες. Αυτή είναι μια πρόχειρη λίστα, δίχως σειρά προτίμησης και εκτός ιστορικών και αντικειμενικών δεσμεύσεων. Αν η τέχνη για κάποιον ακατανόητο λόγο απονεκρωνόταν, τούτες οι φιλμικές παρεμβάσεις θα την αναστήνανε.