The Woodcutter Story (63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

Δεν ξέρω αν το στυλ του Kaurismaki το έχουν γενικά οι Φιλανδοί ή αν οι Φιλανδοί θέλουν να μοιάσουν στον Kaurismaki αλλά ξέρω πως αν κάνεις ταινίες σαν αυτόν, τότε δημιουργείς μικρά αφηγηματικά αλλά πραγματικά σε εντάσεις καλλιτεχνικά έργα. Με επίγνωση της κοινωνικής σύνθλιψης και αγάπης για τον άνθρωπο.

Ορίστε λοιπόν η ανθρώπινη κατάσταση με διανοητικό, κυνικό, χιουμοριστικό, τρυφερό και σκοτεινό τρόπο. Σινεμά. Όσο αποδραματοποιημένο, άλλο τόσο δραματικά έντονο και αληθινό. Δηλαδή ουσιαστικά συναισθηματικό όπου το χαμόγελο του θεατή προοδευτικά παγώνει σοκαρισμένο: μια διαδικασία που μας αναγκάζει σε σκέψεις και ιδέες.

«Τι έπαθε η μάνα σου;»

«Της έβαλαν ένα σωληνάκι και βγήκε από μέσα της ένας κουβάς βούρκος.»

Ιδιοφυές!

Σκηνοθετική ακρίβεια και κατ’ επέκταση φιλμικός θαυμασμός μπρος σε αυτό που βλέπουμε.

Αυτό είναι το The Woodcutter Story του Mikko Myllylahti κι ας μας αναγκάζουν να επιστρέφουμε στον μόνιμο σωρό με τα συμβατικά ανώδυνα εργάκια και τις «άρτιες» επιχορηγούμενες βραβευμένες μετριότητες…

Το σινεμά ή θα πεθάνει ή θα τολμά.

Χειροκρότημα θερμό, λοιπόν, σε όλους ανεξαιρέτως τους συντελεστές αυτής της ταινίας. Τους πίσω και μπρός από τις κάμερες, στις μονταζιέρες και τις μιξιέρες και μέσα στα χιόνια της Φιλανδίας.

Όταν βλέπουμε ή όταν συλλογιζόμαστε το σινεμά, τα μάτια του θεατή πρέπει να λαμπυρίζουν. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και το αποτέλεσμα της τέχνης.

* Υπάρχει online στη streaming πλατφόρμα του Φεστιβάλ:

https://online.filmfestival.gr/…/e-istoria-tou…/

63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες»