Tricky - Ο "παράξενος" και "δύσκολος" καλλιτέχνης
Άγριες περιπέτειες σε experimental downtempo
Γράφει: VoxPopuli
It’s about growing up and nearly being a thug. Watching my friends do it, being mixed race, being angry when I was a kid about my living conditions. But I don’t want to glamorize it, ’cause there’s nothing glamorous about it. I was lucky I had music.”
Tricky ή αλλιώς Adrian Thaws. Ένα working class παιδί μεγαλωμένο σε μία κακόφημη γειτονιά του Bristol, το Knowle West , από πατέρα Τζαμαικανό και μία «mixed race» όπως την χαρακτηρίζει αυτός , μητέρα. Mixed Race, επίσης, είναι και το όνομα του δίσκου που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια μέσα στον οποίο, όποιος έχει την διάθεση να αφιερώσει χρόνο στο να τον ακούσει προσεκτικά, θα δει να ξετυλίγεται όλη η προσωπικότητά του μέσα σε 45 λεπτά. Μία προσωπικότητα που κουβαλά στον ώμο βιώματα από γκέτο, από γυναίκες που δεν τον κατάλαβαν ή δεν τις κατάλαβε αυτός, από μουσικές μαγειρεμένες παντού σε αυτό τον κόσμο είτε έχει βρεθεί αυτός εκεί είτε όχι.
Η ιστορία του Τρίκυ είναι συνάμα και ιστορία του Λονδίνο και των προαστίων του. Το Λονδίνο και τα προάστιά του τις μέρες εκείνες των early 90’s ήταν ένα σφουγγάρι στο οποίο γραφόταν η ιστορία των περισσότερων μουσικών ειδών τα οποία είναι εδραιωμένα στις δισκοθήκες μας σήμερα. Το punk είχε ήδη εδραιωθεί σαν underground κουλτούρα, το hip-hop είχε ήδη καταλάβει το χώρο που διεκδκούσε με βασικούς εκπροσώπους συγκροτήματα όπως οι ώριμοι πια μουσικά London Posse ή ο Black Radical , οι junglists είχαν καταλάβει όλα τα πειρατικά ραδιόφωνα και δημιουργούσαν μουσικά ρήγματα στις συχνότητες του ραδιοφώνου της πόλης και επίσης, είχαν ήδη ξεκινήσει να ανοίγουν και να λειτουργούν underground clubs στα οποία οι dj’s βάραγαν , electro, την πρώιμη τότε house και την πρωτοεμφανιζόμενη drum ‘n’ bass. Μέσα σε όλο αυτό και οι μετανάστες από την Ασία οι οποίοι εγκλιματίζονταν σε όλο αυτό το μουσικό δίκτυο και γεννώντας μετά από λίγα χρόνια την μουσικοπολιτική κολλεκτίβα Asian Dub Foundation.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό συναντιέται στην γειτονιά του Bristol μία παρέα αποτελούμενη από μέλη των γνωστών πια Massive Attack, Portishead, Terranova (πολύ πιτσιρίκια τότε), Faithless και τους UNKLE. Μία παρέα αρκετά ανώριμη στο να εκφραστεί με συγκεκριμένο τρόπο μουσικά και συγχρόνως αρκετά μετριοπαθής για τα underground σκηνικά που λάμβαναν χώρα σε δρόμους ή παράνομα clubs. Εκεί λοιπόν, το βασικό και πιο “τρελό” μέλος της παρέας ο Adrian αρχίζει να πειραματίζεται σε downtempo ρυθμούς με μεταχειρισμένα keyboards και ένα δανεικό mpc και οι υπόλοιποι τον ακολουθούν. Ιδρύει τους Massive Attack μαζί με τον επίσης ταλαντούχο Daddy G και κυκλοφορούν τον ιστορικό δίσκο Blue Lines το ’91 από την μόνη εταιρεία που αποφάσισε τότε να ασχοληθεί και να επενδύσει πάνω τους την Virgin Records.
Όμως, η “παραξενιά” και η συνεχής διάθεση για πειραματισμό δεν θα τον αφήσει για πολύ καιρό να είναι μέλος των Massive Attack οι οποίοι (όπως φαίνεται και εκ του αποτελέσματος) “βολεύτηκαν” σε αυτόν τον ήχο μιας και κατάφερε να μπει στα charts του MTV όπως και άλλων μουσικών καναλιών. Αυτός ο ήχος τελείως αυθαίρετα ορίστηκε ως trip-hop και έκτοτε ο Tricky αναγκάζεται να το κουβαλάει στην πλάτη, χωρίς να τον έχει αφομοιώσει ή να τον έχει χρησιμοποιήσει ποτέ για να περιγράψει αυτό που δημιουργεί.
Η αλήθεια είναι, εν τέλει, πως δεν είναι trip-hop όσο και να προσπαθούμε δώσουμε ορισμούς είτε για την δική μας ευκολία είτε για την γρήγορη και αποτελεσματική ταξινόμηση σε ράφια. Ο Tricky είναι ο άνθρωπος που κάθε δίσκος του, κάθε κομμάτι του είναι κι ένας άλλος κόσμος. Τη στιγμή που αρνούμαστε να πιστέψουμε πως ο άνθρωπος έγραψε το Maxinquae είναι αυτός που έγραψε το Mixed Race ή το False Idols εκείνη ακριβώς την στιγμή νιώθουμε πως αυτά τα δύο επικοινωνούν με μία μαγική γέφυρα.
Κατάφερε να ενώσει τον γλυκό ήχο των blues, να σαμπλάρει breaks από funk κομμάτια και να τα μετατρέψει σε μελαγχολικούς χτύπους με βάθος, να δανειστεί και να παράξει ηλεκτρονικούς ήχους οι οποίοι να δένουν γλυκά με φυσικά όργανα, να ραπάρει με έναν τελείως μας τελείως δικό του τρόπο και όλα αυτά να τα παρουσιάζει με μία british-rock αισθητική συνοδευόμενος από μπάντα στις συναυλίες του. Πριν περίπου 10 χρόνια, όταν είχε έρθει στην Αθήνα να δώσει συναυλία, στην ιστορική μουσική σκηνή “Το Ρόδον”, χάρισε μία πρωτογνωρη εμπειρία στο παρευρισκόμενο κοινό κλείνοντας τον φωτισμό και με μόνο φως την καύτρα του τσιγάρου του.
Εκτός, όμως, από τον ήχο του , μπορουν να σοκάρουν και τα περιεχόμενα που προκύπτουν απ΄τους στίχους του.Οι στίχοι του είναι συνήθως νοηματικά μη προφανείς με αποτέλεσμα να δημιουργούν τελείως αντιφατικά συναισθήματα και συμπεράσματα μεταξύ των ακροατών. Καταφέρνει να δέσει σε μερικά τετράστιχα τις φαινομενικά ασυνάρτητες σκέψεις του πάνω στις σεξουαλικές φαντασιώσεις ή εμπειρίες του, τις συνεχείς “τρελές” σκέψεις που παράγει το μυαλό του μαζί με τις απόλυτα αληθινές και συνάμα άγριες εμπειρίες που τον σημάδεψαν όπως ο σκληρός ρατσισμός που δέχονταν οι μαύροι στα γκέτο του Λονδίνου.
Tέλος, για όσους μουσικούς ή μουσικούς παραγωγούς ασχολούμαστε με αυτό που αυθαίρετα ονόμασαν trip-hop είτε με το experimental downtempo ήχο ο tricky κατέχει ένα μεγάλο μέρος του χώρου της δισκοθήκης μας αλλά και της μουσικής μας αντίληψης. Κατάφερε να μας κάνει να αρνηθούμε την ασφάλεια της παραγωγής πάνω σε generic ρυθμούς είτε αυτοί είναι hip-hop είτε electro και να ανοίξει μονοπάτια που μόνο η φαντασία μπορεί να καταφέρει να φτάσει. Κατάφερε να μας πείσει πως αν στην μουσική που κάνουμε φτιάχνουμε στο μυαλό μας “κουτάκια”, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι ένα πρόσκαιρο χειροκρότημα το οποίο είναι πολύ πιθανό να μην μείνει στον χρόνο.
*Ο VoxPopuli είναι Experimental Hip-Hop παραγωγός, beatmaker και dj από την Αθήνα. Μέλος της ευρύτερης underground μουσικής σκηνής, της hip-hop συλλογικότητας “Χιπ-Χοπ Καφενές” και hip-hop party ομάδας “Radical Breaks Project”.
Για περισσότερες πληροφορίες.
Https://voxpopulibreaks.wix.com/website
