Ηλίας Φραγκάκης, Τρίχορδα και μονόχορδα για 5 εποχές, εκδ. ΑΩ, Καλύβια Αττικής, Αθήνα 2025

Είναι γεγονός ότι οι μικρότερες μορφές του λόγου σκιαγραφούν μια ιστορία ιδιαίτερη και πιο πειστική, όταν καθοδηγούνται από το βίωμα, μιας στιγμής, μιας εποχής, ενός αιώνα. Στην ποίηση ειδικά μέσω των τρίστιχων και των χαϊκού ανοίγεται ένας νέος δρόμος προς την ποιητική έκφραση, λιτός και συμπαγής. Αυτός ο τρόπος γραφής επιδέχεται διάφορους πειραματισμούς, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την καλύτερη δυνατή αποτύπωση όσων θέλει να διατυπώσει ο εκάστοτε συγγραφέας.

Πάνω σε αυτή τη βάση ο συγγραφέας Ηλίας Φραγκάκης στο νέο του ποιητικό πόνημα με τον χαρακτηριστικό τίτλο, Τρίχορδα και μονόχορδα για 5 εποχές (εκδ. ΑΩ, Καλύβια Αττικής, Αθήνα 2025) ξανοίγεται σε ένα νέο πεδίο γλωσσικού πειραματισμού, όπου δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, πέρα από αυτόν που θέτει ο ίδιος. Έτσι, στα πέντε ιδιαίτερα μέρη της ποιητικής του συλλογής βλέπουμε τρίστιχα, μονόστιχα και χαϊκού που αναδημιουργούν ένα ολόκληρο χωροχρονικό πλαίσιο, πάνω στη βάση της σκέψης του ποιητή, ο οποίος με δυναμικό τρόπο και με τη χρήση των ανάλογων σχολίων ξανοίγεται με θεατρικότητα μπροστά στα μάτια μας.

Πιο συγκεκριμένα, ήδη από την πρώτη ενότητα (την πρώτη εποχή), «Εξέγερση των Οριζόντων», ο ποιητής μάς δίνει διευκρινίσεις για τη θέασή του, γράφει ηλεκτρισμένος· με καλώδια μακριά η ποίηση των βρίσκει σε μια εξέγερση του φωτός (σελ.17).  Καθώς, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όπου οι αισθήσεις εξακτινώνονται στον ορίζοντα, τα πάντα λαμβάνουν μια φλεγόμενη όψη, μια λάβα τα καίει και, εν τέλει, τα εξευμενίζει (σελ.27).

Αυτή, εξάλλου, η ζωτική έκρηξη είναι η τελευταία που μένει. Καθώς, από την καθημερινή καταδίκη των νεανικών ονείρων δεν μένει παρά μόνο ένα σβησμένο όνομα, μέσα σε ξεχασμένα μπαρ, σε συνάξεις φαντασμάτων (σελ. 37). Αλλά το πείσμα είναι αυτό που δίνει την ώθηση, την τελική ώθηση για να γιατρευτεί ο χωρισμός με τη μοναξιά και να συμπορευτεί  ο ποιητής μαζί της. Ούτως ή άλλως, στο τέλος της ημέρας η απελπισία είναι ζωογόνος και δημιουργεί νέες διαστάσεις, νέων κόσμων (σελ.66).

Κλείνοντας, έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ιδιαίτερη συλλογή, που αποδεικνύει το  ταλέντο του ίδιου του συγγραφέα στο να πειραματίζεται με νέα είδη γραφής. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή.