ΕΥ/ΔΑΙΜΟΝΙΑ

«Πίσω, κύριοι. Πίσω γιατί θα σας κόψει το τρένο». Με αυτή τη φράση – αφού δεν υπήρχε αποβάθρα – ξεκινούσε σχεδόν κάθε διαδρομή του ο…

     Τι ήτο ο Σπάρτακος; Ένας επαναστάτης;  Το πρώτο σύμβολο του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση; Και ο Ιησούς Χριστός επίσης; Ένας Εσσαίος επαναστάτης,…

Με μέσο μας τη Δραματοθεραπεία και έχοντας στο επίκεντρο κάθε φορά μια από τις πέντε αισθήσεις, θα επεξεργαστούμε τα παραπάνω ζητήματα, ταξιδεύοντας στο κόσμο των αισθήσεων.

“Η ζωή είναι μικρή, μη την κάνεις θλιβερή μωρό μου” μάς έλεγε το ΚΛΙΚ αρχές του ’90 για να μας ξεβλαχέψει… “Η ζωή είναι μεγάλη, μη την κάνεις καρναβάλι” απάντησαν οι Τρύπες λίγο μετά.

Οι αφηγήσεις της «κόκκινης γιαγιάς» αντικατοπτρίζουν την κοινωνία στην οποία μεγάλωσε η συγγραφέας και προσβλέπουν σε μια εποχή που η κοινωνία αυτή θα έχει μείνει πίσω. Πώς θα θέλαμε να μοιάζει ο κόσμος μας σε 48 χρόνια;

177 έφηβοι άρχισαν να μοιράζονται μαζικά τη δική τους μαρτυρία για μεταλλικά κουτιά μπισκότων και άλλων λαχταριστών γλυκισμάτων, που όταν τα άνοιξαν, ήρθαν αντιμέτωποι με σκληρές εικόνες

Το παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια συμβολής στην κατανόηση δύο εννοιών οι οποίες συνδέονται με αυτό που καλείται ψυχική ασθένεια, με τελικό στόχο την αποδόμησή τους: την έννοια της επικινδυνότητας και την έννοια του ακαταλόγιστου.

Η τέχνη και η ενασχόληση με αυτή είναι από μόνη της πράξη θεραπευτική, που φέρνει το άτομο σε συνδιαλλαγή και επαφή με τον άλλο και την κοινωνία. Η δραματοθεραπεία θα είναι το ενδιάμεσο για την γεφύρωση της κοινωνικής και καλλιτεχνικής πραγματικότητας οι οποίες λειτουργούν παράλληλα και είναι σε μόνιμη συνδιαλλαγή.