Τελευταία
Στήλες
Editor's Choice
[mc4wp_form id="38813"]
Agenda
Αφιερώματα
Ταινίες εβδομάδας
Βιβλία του μήνα

ΤΑ ΚΟΙΝΑ

 Kοινωνία + Κινήματα·   Πολιτική + Οικονομία·   Ιδέες + Φιλοσοφία·   Επιστήμη + Τεχνολογία·   Οικολογία + Περιβάλλον·   Πολιτισμός·   Περί υγείας και άλλων δαιμονίων·   Οι ξένοι·   covid-19·  

Joker: Folie à Deux

Μια ταινία τόση όση το κοινό θα συρρέει καθώς, διαμέσου των δυο πλήρως αναγνωρίσιμων και πετυχημένων προσωπικοτήτων (του Phoenix και της Lady Gaga), απορροφάται στο αφήγημά της για να αφήσει λεφτά στα ταμεία και να δεχτεί ιδεολογία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του: ταινία πανέτοιμη, δηλαδή, για εθνική κατανάλωση.

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ως γενικό σημείο αναφοράς (και γιατί θα ήθελαν να μην είναι)

Δεν θα μιλήσω για τον Ραφαηλίδη σαν να τον γνώρισα. Θα σημειώσω δυο τρία πράγματα για κάποια ζητήματα που συμβαίνουν γύρω μας, και γύρω από τον κινηματογράφο, θεωρώντας πως ο Ραφαηλίδης θα επικουρούσε κάπως κι αυτός και θα στοχαζόταν με στόχο να συνεχίζει να δημιουργεί ρωγμές.

Χρήστος Σκυλλάκος

Filmmakers for Palestine Greece: Ανοιχτή επιστολή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου

Ανοιχτό Γράμμα προς το 9ο BeyondBorders: Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου  Μην είστε συνένοχοι – Πείτε όχι στη γενοκτονία To 9ο Beyond Borders: Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου αναδεικνύει ως θεματική του φετινού…

ToPeriodiko admin team

Με αφορμή μια ταινία διακρίνουμε τις συνειδησιακές τάσεις του κόσμου

Στην Ιταλία κόπηκαν 7 εκατ. εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ, για μια ταινία με κοινωνικές προεκτάσεις και ασπρόμαυρη αισθητική. Ο κινηματογράφος επιβεβαιώνει και επεξηγεί εν μέρει διαμέσου της συμπεριφοράς του κοινού την κοινωνική και συνειδησιακή κατάσταση του κόσμου σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Χρήστος Σκυλλάκος

Το νερό στον κινηματογράφο

Οικολογία και καπιταλισμός είναι έννοιες αταίριαστες και ασυμβίβαστες. Τα εμφανή αποτυπώματα της κυριαρχίας του κέρδους επικυρώνουν αυτή την άποψη. Εκεί ακριβώς, παραμένοντας μια καλλιτεχνική μεταφορά, γεννήθηκε το τέρας του Bong Joon Ho που βγαίνει να κατασπαράξει τα πάντα σαν σε μια μανιασμένη εκδίκηση.

Χρήστος Σκυλλάκος

Το να μιλάς ενάντια στο Hollywood δεν σημαίνει ότι δεν το αποδέχεσαι κιόλας

Το σύγχρονο Hollywood (όπως και συνολικά το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα και τα think tank του), μετά από έναν αιώνα κρίσεων κι επικρίσεων, επιτρέπει ανοιχτά στους κόλπους του να του ασκείται μια, ακόμη και έντονη, κριτική αλλά δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ από οποιονδήποτε και με τίποτα μια εξολοκλήρου απόρριψή του. Αυτός είναι και ένας πρόσθετος λόγος της χρόνιας υπεροχής και κυριαρχίας του. Η αφομοίωση της όποιας διαφωνίας και οργής, καθώς δεν αποτελεί διαφωνία τομής, δηλαδή πολιτικού χαρακτήρα.

Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος

ΤΕΧΝΕΣ

 Μουσική·   Κινηματογράφος·   Ταινίες της εβδομάδας·   Θέατρο + Χορός·   Εικαστικά + Άλλα·   Λογοτεχνία + Ποίηση·   Βιβλία του μήνα·   Φωτογραφία·  

«Αλάνια», του Πιερ Πάολο Παζολίνι

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο κυνηγάνε έναν τρελό και τα άλλα, τα πιτσιρίκια, είναι ξαπλωμένα, παραπονεμένα, μπουχτισμένα και από τη χαρμάνα εξαντλημένα. Εδώ δεν χωράνε,…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

«Μαντείο», του George Le Nonce

Σε αυτό το βιβλίο η βροχή έρχεται από κάτω. Και οι χορδές του Θανάση αρχίζουν να «σπάνε» με σεβασμό. Το παράθυρο που δεν κλείνει ποτέ,…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

«Οι δωσίλογοι», του Μενέλαου Χαραλαμπίδη

Κανείς δεν θα διάλεγε τις αλυσίδες. Κανείς. Τα όπλα περίμεναν, κι ας μην υπήρχαν! Η μεταλλική, ενοχλητική, λάμψη των δεσμών δεν αντεχόταν. Ποιος άνθρωπος θα…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

«Λόλα Καραμπόλα», της Ερωφίλης Κόκκαλη

Κάθε καλοκαίρι η ίδια, σχεδόν, σκηνή. Ο θείος, ο νονός, παππούς, θα δώσουν χαρτζιλίκι στο παιδί να πάει να πάρει παγωτό. «Άντε, πάρε αυτό και…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

«Η μόνη κληρονομιά», του Γιώργου Ιωάννου

Τα λόγια και τα πρόσωπα είναι η μόνη κληρονομιά που έχουμε. Με αυτά πορευόμαστε, αυτά δεχόμαστε, αυτά μοιραζόμαστε. Αυτά ορίζουν τον χρόνο και τον χώρο…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ·   ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ·   ΕΥ/ΔΑΙΜΟΝΙΑ·  

Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο

Ο Μπιλ Σάνκλι, μακροβιότερος προπονητής της Λίβερπουλ (1959-1974) και η χαρισματική φιγούρα που έθεσε τις βάσεις για την μεταμόρφωσή της από ένα άσημο ποδοσφαιρικό κλαμπ…

Γράφει ο Σπύρος Κομητόπουλος

Σε λάσπες κοιμισμένης χώρας – Ο καταυλισμός της Μόριας στη μορφή που υπήρξε και στις σχέσεις που επιζεί

Την Τετάρτη 7 Ιουνίου στις 19.00, το Περιοδικό σε συνεργασία με το MedPhoto Festival θα συμμετάσχει στο Ίριδα Visions, στον χώρο της Ίριδας στην Πανεπιστημιακή Λέσχη,…

Γράφει: Κωστής Πλεύρης, διδ. Πολεοδομίας-Χωροταξίας

ΙΣΤΟΡΙΑ

«Καινούργιος Ουρανός: Οι γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας»: Η ταινία – ντοκουμέντο, ελεύθερη στο διαδίκτυο

Πρόκειται για έναν επαναστατικό στρατό, όπου οι γυναίκες συμμετέχουν μαζικά και ουσιαστικά, από τις μάχες μέχρι την ισότιμη λήψη αποφάσεων. Νέες κοπέλες κυρίως από αγροτικές περιοχές, μεγαλωμένες στο περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας και της υπαίθρου, έχοντας όμως την παρακαταθήκη των αγώνων της Κατοχής συμμετέχουν και χειραφετούνται μέσα από τον αγώνα του ΔΣΕ

ToPeriodiko admin team

Τα πολυβολεία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στον Γράμμο: Τα σπαράγματα μιας εποποιϊας

Ο ελληνικός εμφύλιος παραμένει ταμπού και, ταυτόχρονα, πεδίο ιδεολογικής χειραγώγησης της συλλογικής μνήμης, από την κυρίαρχη αφήγηση του αστικού κράτους, αν και το διαμόρφωσε. Στο οδοιπορικό αυτό, αποτυπώνονται τα υλικά σπαράγματα αυτού του έπους, στο βουνό όπου γράφτηκε ο ματωμένος επίλογός του.

Θ. Ντενισκιώτης

Συνεντεύξεις

Γιώργος Πλειός: «Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το σχεδόν 62%, δεν μπορούσε να το διαχειριστεί κανείς»

Το ερχόμενο καλοκαίρι συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη διεξαγωγή του ελληνικού δημοψηφίσματος. Το 2015 οι πολίτες της Ελλάδας κλήθηκαν να ψηφίσουν για το αν θα…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Δημήτρης Βεριώνης: «Είναι απαραίτητο, τόσο ηθικά όσο και ιστορικά, να θυμόμαστε και να τιμούμε τα θύματα»

Η Χούντα, η επταετία 1967-1974 που η χώρα, οι άνθρωποι, οι ελπίδες, όλα μπήκαν στον γύψο. Οι συνταγματάρχες δολοφόνησαν, δολοφόνησαν, δολοφόνησαν. Ο θάνατος, οι θάνατοι,…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Ξενοφών Κοντιάδης: «Η συγγραφή αυτού του βιβλίου απαντάει στο αίτημα της ιστορικής μνήμης»

Ο Ξενοφών Κοντιάδης θέλησε να αφηγηθεί την ιστορία του Παύλου Φύσσα και της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη δολοφονία του…

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Αλλότρια

Επιστολές αναγνωστών / Αναδημοσιεύσεις απόψεων

Επιθανάτιο σχόλιο για τον δολοφόνο Χένρι Κίσινγκερ

Πέθανε, στα 100, από φυσικά αίτια και όχι από ανθρώπινα όπως και θα έπρεπε, ο Χένρι Κίσινγκερ.
Δεν δικάστηκε με την εσχάτη των ποινών από την ανθρωπότητα, ο εγκληματίας της.
Κι αυτό είναι ιστορικό ξέπλυμα που κατοχυρώνεται, για άλλη μια φορά, ως ύψιστο δικαίωμα των κρατικών δολοφόνων.

Χρήστος Σκυλλάκος

ΝΕΚΡΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος (Ευρώπη και ΗΠΑ) είναι ένα φρούριο, φυλακή, εργοστάσιο και mall ταυτόχρονα. Και έχει ένα υπαρκτό ή νοητό φράκτη όπου ανοίγει αναλόγως τους οικονομικούς σχεδιασμούς.
Αν έχει άμεση ανάγκη τσάμπα εργάτες τούς ζητάει από τον υπόλοιπο κόσμο και κάνει τα πάντα για να τους βρει. Συχνά, πολέμους. Η πόρτα του φράκτη ανοίγει τότε διάπλατα. Για να δουλεύουν. Μέχρι να πεθάνουν. Αν δεν είναι και τόσο άμεση η ανάγκη τους πυροβολεί, τους καταδιώκει, τους γκετοποιεί, τους κλείνει σε στρατόπεδα, τους πνίγει κατευθείαν.

Χρήστος Σκυλλάκος

Ανακοίνωση ενώσεων δημοσιογράφων: Σύλληψη τριών δημοσιογράφων και ενός εικονολήπτη

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΠΟΕΣΥ, της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ, της ΕΣΠΗΤ, της ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε και της ΕΣΗΕΠΗΝ που εκπροσωπούν το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας καταδικάζουν απερίφραστα τη σύλληψη τριών δημοσιογράφων και ενός εικονολήπτη έξω από τα δικαστήρια της Λάρισας. Πρόκειται για πρόκληση και κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής υποχρέωσης των συναδέλφων μας και μάλιστα μετά από προφορική μήνυση δικηγόρου ο οποίος απρόκλητα πλησίασε τους συναδέλφους και άρχισε να τους απειλεί.

ToPeriodiko admin team

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Μάγια Πλισέτσκαγια (20 Νοεμβρίου 1925 – 2 Μαΐου 2015)
Η Απόλυτη Πρίμα Μπαλαρίνα
«Το βασικό δεν είναι να χορεύεις με τη μουσική. Το βασικό είναι να χορεύεις μέσα στη μουσική. Αν μια νότα του βιολιού κρατήσει περισσότερο χρόνο, τόσο χρόνο πρέπει να κρατήσει και η κίνηση. Η μουσική είναι το “κείμενο” του ρόλου μου. Όταν χορεύω τη “Λίμνη των Κύκνων” ακούω κάθε “λέξη” της παρτιτούρας του Τσαϊκόφσκι»