Χρήστος Σκυλλάκος

Γεννημένος το 1984 στην Λάρισα, εγκλωβισμένος για κάποια χρόνια στην Ιταλία, αντί να μάθει να ξυπνάει στις αίθουσες δικαστηρίων έμαθε να βρίσκεται στις αίθουσες κινηματογράφου καθώς και πίσω από φωτογραφικές μηχανές. Έκτοτε γράφει για ταινίες και για σινεμά (καθώς και για ό,τι άλλο σκέφτεται) και φωτογραφίζει για φωτορεπορτάζ και για ευχαρίστηση. Είναι μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) και της Επιτροπής κρίσης και αξιολόγησης του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας (ΕΕΤΕ).

Για ένα φεστιβάλ που θα ήθελε κι ο Kaurismäki

Το φεστιβάλ έληξε με τη νέα ταινία του Aki Kaurismäki. Ένα θαυμάσιο φιλμ, γεμάτο με το ανεξάντλητο δημιουργικό στυλ του Φινλανδού που επέλεξε και επιμένει να μας μιλάει κινηματογραφικά για το τι σημαίνει να είσαι και να παραμένεις άνθρωπος στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Μικρή η διάρκεια του, γεμάτη η αφηγηματική του δύναμη. Σινεμά με τα πιο λιτά εργαλεία αλλά και ογκώδους συναισθηματικού φορτίου. Σινεμά που μονάχα αν είσαι ελεύθερος να το κάνεις, το κάνεις. Τέτοια κινηματογραφικά έργα θεωρώ ότι υπενθυμίζουν σε όλους τα κριτήρια του τι είναι και τι πρέπει να είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ.

Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. A Piece of Liberty της Αντιγόνης Καπάκα

Το Άγαλμα της Ελευθερίας και ο Τζόκερ είναι δύο περιπλανώμενοι καλλιτέχνες του δρόμου, και καταλήγουν αιχμάλωτοι στο ίδιο κελί. Όταν η συστημική βαρβαρότητα του κράτους και της αστυνομίας «σπάσει» την Ελευθερία, ο Τζόκερ θα ψάξει τα κομμάτια της για να τη φτιάξει από την αρχή.

Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. Παλίρροια του Γιώργου Μπουγιούκου

Σε μια παραλία γεμάτη κόσμο στην Ελλάδα, το καλοκαίρι, ξεβράζονται τα σώματα δύο προσφύγων γυναικών. Η Έλλη, μια νέα κοπέλα, μαζί με τον σκύλο της, αντικρίζει τη σκληρή πραγματικότητα και αποφασίζει να μην αποστρέψει το βλέμμα.

Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. Cargo του Γιώργου Σερβετά

Η Κάργκο έχει δει τον Δούναβη, έχει μπει σε πλοίο, έχει πάει σε κλαμπ και ίσως ξέρει πώς να κατεβάσει ένα αεροπλάνο. Η Λούνα δεν έχει γνωρίσει τον κόσμο έξω από οθόνες. Ξέρει λίγα, αλλά ανάμεσα σε αυτά ξέρει την Κάργκο. Και ίσως αυτό είναι το μόνο που μετράει.

Συζητήσεις στο Φεστιβάλ Δράμας 2023. Αερολίν του Αλέξη Κουκιά-Παντελή

Η Σάντυ είναι απόφοιτος δραματικής σχολής, έχει άσθμα και το βράδυ έχει παράσταση. Μέχρι τότε έχει να διδάξει γιόγκα, να δουλέψει ως κλόουν και να πάει και σε μία οντισιόν. Σε αυτήν την εξίσωση, προσπαθεί να βρει και λίγο χώρο για τον Σπύρο, το αγόρι της.

Έπειτα από το μεγάλο μπουμ | (a sidestory) of Evia Film Project

Το Evia Film Project όπως καταλαβαίνουμε και όπως δηλώνει και το όνομά του είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ και ένα project ταυτόχρονα, δηλαδή κάτι που βρίσκεται σε μόνιμη αλλαγή και προσαρμογή ανάλογα τους κάθε φορά στόχους. Παρακολούθησα κάποιες ταινίες και ταυτόχρονα βρήκα την ευκαιρία να αναζητήσω στην πόλη της Αιδηψού αυτό που την έκανε κάποτε διάσημη. Είδα ένα κάποιο αποτύπωμά της, όσο αυτό είναι κατορθωτό μονάχα με την όραση.

ΝΕΚΡΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος (Ευρώπη και ΗΠΑ) είναι ένα φρούριο, φυλακή, εργοστάσιο και mall ταυτόχρονα. Και έχει ένα υπαρκτό ή νοητό φράκτη όπου ανοίγει αναλόγως τους οικονομικούς σχεδιασμούς.
Αν έχει άμεση ανάγκη τσάμπα εργάτες τούς ζητάει από τον υπόλοιπο κόσμο και κάνει τα πάντα για να τους βρει. Συχνά, πολέμους. Η πόρτα του φράκτη ανοίγει τότε διάπλατα. Για να δουλεύουν. Μέχρι να πεθάνουν. Αν δεν είναι και τόσο άμεση η ανάγκη τους πυροβολεί, τους καταδιώκει, τους γκετοποιεί, τους κλείνει σε στρατόπεδα, τους πνίγει κατευθείαν.