Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz& Τζαζ»), πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και…
Οι Deaf Radio είχαν απασχολήσει ετούτη τη στήλη με το ντεμπούτο τους Alarm του 2017. Η εκτίμηση για το χαρακτήρα του γκρουπ και του πρώτου…
15 νέοι δίσκοι: Σύγχρονες Ευρωπαϊκές εκφράσεις της τζαζ δημιουργίας.
Ο Δημήτρης Μυστακίδης, σε μια σόλο παράσταση στο ΙΛΙΟΝ plus, την Παρασκευή 13 Μάρτη, διασκευάζει με τον δικό του προσωπικό τρόπο ρεμπέτικα τραγούδια που είχαν δισκογραφηθεί και παρουσιαστεί ζωντανά μόνο στην Αμερική από Έλληνες μετανάστες μουσικούς σχεδόν έναν αιώνα πριν.
Οι ΚΡΑΑΚ με το ντεμπούτο τους μας δίνουν ένα πολύ δυνατό δίσκο που ακούγοντας τον κατανοείς ότι οι τέσσερις μουσικοί κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του συνέθεσαν το εκρηκτικά ακουστικό χαρακτήρα τους με βαθύτερες σκέψεις (σαν και αυτές που είναι κρυμμένες στο χώμα της σελήνης όπως λέει και το τραγούδι….) και μουσικές αισθητικές από μια πλειάδα ρευμάτων που διασχίζουν το σώμα της ροκ.
Η Inner Ear μας έχει συνηθίσει σε κυκλοφορίες, που για να υποστηριχτούν, χρειάζονται τόλμη και ανοιχτό πνευματικό και μουσικό ορίζοντα. Μια δισκογραφική ετικέτα που δεν διστάζει, το αντίθετο είναι σαν να επιδιώκει, να αναδεικνύει σχήματα και παραγωγές που επιχειρούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό και σε επίπεδο επιτυχίας, να πειραματιστούν να δοκιμάσουν όρια, συμβάσεις, επιρροές και προσανατολισμούς. Για αυτό είναι και μια από τις αγαπημένες ετικέτες αυτής εδώ της στήλης. Αυτή τη φορά έχουμε τρεις διαφορετικούς δίσκους που κινούνται σε αυτό το πνεύμα.
Σε αυτή τη νέα του δουλειά, που περιλαμβάνει 10 οργανικές συνθέσεις, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος ανανεώνει τα εκφραστικά του μέσα και καταθέτει μια σύνθεση κομματιών όπου το βαθιά λυρικό στοιχείο προηγείται ή έπεται κατά περίπτωση από το πειραματισμό. Η μελέτη και το σκάλισμα στοιχείων της ελληνικής μουσικής συνοδεύονται από μια ορχηστρική, αλλά και κινηματογραφική αισθητική..
Οι Dustbowl δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2006 και έχοντας νωπές ακόμα τις πρόσφατες εμφανίσεις τους με Dream Syndicate και Mark Lanegan Band θα εμφανιστούν την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο Zoo έχοντας στις αποσκευές τους το τελευταίο τους άλμπουμ “The Story Of Mr. Dandy Gasoline” αλλά και όλο το παλιότερο υλικό τους.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα «ντιτζεικά» είναι κατά βάση μπητ και κόλπα επί των πλατό, κάποιοι μάλιστα έχουν ονομάσει αυτή τη τέχνη ως «μεταμουσική», ζούμε άλλωστε στην εποχή που όλα τα «μετά» είναι της μόδας. Πρόκειται για μέγα λάθος. Για να κάνεις κάτι τέτοιο επιτυχημένα ως παραγωγός χρειάζεται μελέτη, αφοσίωση και εκτεταμένη παιδεία, αλλά και για να επιλέξει κάποιος να δισκογραφήσει κάτι τέτοιο χρειάζονται αντίστοιχες αρετές. Η Mind The Wax είναι μια ετικέτα που αναδεικνύει εγχώριους «ήρωες» των πλατό.
Κατά τους ίδιους τους Electric Litany το “Under A Common Sky” είναι το πιο φιλόδοξο album τους μέχρι σήμερα, εμπνευσμένο όχι μόνο από τη νυχτερινή φύση του νησιού, αλλά και από την ανθρωπιστική κρίση στην οποία βρισκόμαστε.