Λογοτεχνία + Ποίηση

«Ιστορίες του υποκόσμου», του Χανς Φάλαντα

Οι ιστορίες του Χανς Φάλαντα ξεκινούν με ένα γνώριμο ξάφνιασμα. Ξέρετε, αυτό που έχεις ζήσει, έχεις δει, αυτό που ίσως σε άγγιξε, αυτό που περιμένεις…

Παύλος Ρούφας – «Ποιοτικό Άλμα»: Λέξεις γεμάτες άνθρωπο

Η ποίηση του Παύλου είναι όλες οι εικόνες της περιφερειακής όρασης μιας κοινωνίας, που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει την δύναμή της και πορεύεται ιδεολογικοποιώντας ή ξορκίζοντας τον εφιάλτη της ηττοπάθειάς της.

«Πάρανταϊς», της Φερνάντα Μελτσόρ

Η σακούλα, οικογενειακό μέγεθος, με τα γαριδάκια μόνιμη συντροφιά. Η οικογένεια, κλασικό μέγεθος εδώ, περισσότερο αφηρημένη έννοια. Η λάμψη από την οθόνη του φορητού υπολογιστή…

«Όλα για το τίποτα», του Βάλτερ Κεμπόφσκι

Η ιστορία αυτή δεν έχει τέλος και η αρχή της χάνεται στην πρώτη συλλογική δοκιμασία. Ξέρετε, τότε που όλοι έπρεπε να ορθώσουν ανάστημα, αλλά η…

«Το τελευταίο σκοτάδι», του Αργύρη Παλούκα

Ο ποιητής εκπαιδεύεται στο σκοτάδι. Μικρές προτάσεις-βήματα. Το απαλό μετάξι και η βαριά κουβέρτα σε τυλίγουν. Σωματικές, κοφτές, κραυγές ακούγονται. Ο ερευνητής με τη λύρα…

«Ο επιβάτης», του Κόρμακ Μακάρθι

Η απώλεια είναι ο χώρος. Το παρελθόν είναι ο χρόνος. Ο θάνατος είναι η πόρτα της ελπίδας. Ξέρετε, αυτό το κάπου θα συναντηθούμε…  Και ο…

«Θάνατος ενός ταξιδιώτη», του Ντιντιέ Φασέν

Οι δυνάμεις καταστολής σκοτώνουν γιατί μπορούν! Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την εξουσία του κεφαλαίου, το κεφάλαιο, αυτό ζητούν και αυτό παίρνουν απ’ αυτές. Ας το…

«Ζωολόγιο», του Χούλιο Κορτάσαρ

Ζωολόγιο. Ζώο. Λόγιο. Λόγιοζωο. Και τι είναι η μόρφωση μπροστά στο ένστικτο; Η τρομαγμένη μιλιά του ελάχιστου ανθρώπου. Όταν θα πέσει κάτω -γιατί στο τέλος…