«Στον γιατρό ή το εβραϊκό πουλί», της Καταρίνα Φόλκμερ
Η εξομολόγηση μας περιμένει, μας σώζει, μας λυτρώνει. Κάποια στιγμή. Κάποτε. Ίσως και ποτέ. Δεν έχουν όλοι το θάρρος να αναμετρηθούν με τον εαυτό και…
Λογοτεχνία + Ποίηση
«Ένα για τον δρόμο», του Θεοδόση Μίχου
Το λαϊκό άσμα λέει: «βάλτε μου να πιω και ξαναβάλτε μου». Κάπου αλλού παίζει αυτό: «δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια, σβήνω στο ουίσκι τα…
«Ο ανυπόφορος γκάουτσο», του Ρομπέρτο Μπολάνιο
Ο Μπολάνιο μπαίνει σε ελληνικό καφενείο. Το φιλοπερίεργο βλέμμα του γρήγορα στέκεται στα πρόσωπα και γρήγορα προχωρά στα αντικείμενα. Λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό. Λίγες…
«40 εμπύρετα όνειρα», της Αγγελικής Πεχλιβάνη
Τα ποιήματα αυτά διαβάστηκαν το καλοκαίρι. Μεγάλο το ρίσκο. Ποιος διαβάζει ποιήματα εν μέσω θέρους, τότε που τα λευκά παιδιά καίγονται και στην αρμύρα προσπαθούν…
«Ραγισμένοι», της Αλαϊδε Βεντούρα Μεδίνα
Θα έπρεπε να μας το λένε από την πρώτη μέρα. «Κάποτε θα ραγίσεις και θα παλέψεις με όλη σου τη δύναμη για να μη σπάσεις»….
«Η φωνή στα χέρια της», της Ντορίνας Παπαλιού
Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε πώς γεννήθηκε το παρελθόν, η αρχή των πάντων. Προσπεράστε τους θεούς και τις συμπαντικές εκρήξεις και μείνετε στον απόηχο, στον ήχο τον…
«Αθροισμα», της Κατερίνας Κατράκη
Κάποιες φορές η ποίηση μοιάζει με τον κύβο του Ρούμπικ. Οι πολύχρωμες επιφάνειες μετακινούνται ταχύτατα και δίνουν την ομοιομορφία που απαιτεί το παιχνίδι-πρόκληση. Δύσκολο αυτό….
«Μάρτυς!», του Κάβε Ακμπάρ
Το σκοτάδι πρώτα και μετά το φως. Υστερα το σώμα και η ψυχή. Η ανηφόρα ακολουθεί, εξωτερικά. Η αναζήτηση έπεται, εσωτερικά. Και όταν το σκοτάδι…
«Μια αξιοπρεπής έξοδος», του Ερίκ Βυϊγιάρ
Η ζούγκλα απλώνει τη σιωπή και τη νύχτα της και ρώτα «γιατί ήρθατε εδώ;». Ο κατακτητής, ο αποικιοκράτης, αντιλαμβάνεται τον ψίθυρο και ακούει το θρόισμα…
«Οι δαιμονισμένοι», του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι
Η πίστη είναι το τελευταίο καταφύγιο της σκέψης κι ένα «αμήν!» η τελευταία γέφυρα του κόσμου. Και δεν είναι η ανάγκη σύνδεσης με τον Θεό,…