Γιατί απαξιώνονται οι καλλιτέχνες – παιδαγωγοί της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής; Ποιος ωφελείται από την ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση της μοναδικής κρατικής σχολής κλαισικού μπαλέτου στην Ελλάδα; Τι καταγγέλει το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΛΣ
Τι γίνεται όταν η σκηνοθετική άποψη «σβήνει» την «πυρκαγιά» του μηνύματος του δημιουργού;
Οι πρώτες κουβέντες μας με τον Σάββα Στρούμπο ήταν για το κείμενο του Félix Guattari Για να τελειώνουμε με τη σφαγή του σώματος, καθώς υπήρξε η…
«Ο Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς μέσα από τον γυάλινο κόσμο της οθόνης. Ο Γιώργος Νανούρης και οι συνεργάτες του «έσπασαν» -για λίγο- τον γυάλινο…
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου παίρνει το κείμενο -μετάφραση Γιώργου Χειμωνά- και στήνει μια κλειστοφοβική, επιβλητική παράσταση από την οποία δεν λείπει το χιούμορ και η λύτρωση. Η απειλή, η ατμόσφαιρα αυτής, η παρουσία της, σχεδόν από την αρχή σε κυκλώνει και σε εγκλωβίζει.
Ο «ιερός» θεσμός της οικογένειας διαλύεται όταν οι ανθρώπινες σχέσεις αναλύονται εξαντλητικά. Η εξάντληση φτιάχνει το εύθραυστο δίχτυ ασφαλείας και η ζωή συνεχίζεται. Στο θέατρο ευτυχώς που υπάρχει ο Τόμας Μπέρνχαρντ για να μας θυμίζει ότι αν θέλουμε να μάθουμε το «γιατί» της πορείας μας αρκεί να κοιτάξουμε τον καθρέφτη. ΄Η να κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι και να τα πούμε μεταξύ μας.
Η θεατρική παράσταση “Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια” επιστρέφει στο θέατρο “Αλφα” (2η χρονιά). Βασισμένη σε κείμενο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, μας παρουσιάζει τον αγνό, μεγάλο, εφηβικό έρωτα της Μενίτας και του Νικολή. Οι πρωταγωνιστές μιλούν για την παράσταση, τους νέους θεατρικούς συγγραφείς, την υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου, την αδυναμία να ζήσουμε όπως θέλουμε στην Ελλάδα.
Το έργο του Στρατή Μυριβήλη μεταφέρεται για πρώτη φορά στη σκηνή.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη πρωταγωνιστεί, για 2η σεζόν, στον “Καλό άνθρωπο του Σετσουάν”, του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Πραγματικά καθηλώνει με την ερμηνεία της. Μας μίλησε για…
Στην αδιάκοπη πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό και τις οικονομικές/κοινωνικές συνθήκες, ο Νικορέστης Χανιωτάκης που υπογράφει τη σκηνοθεσία αναδεικνύει την ένταση και τη μόνιμα οριακή κατάσταση της Σεν Τε, της κεντρικής ηρωίδας. Σε αυτήν αντανακλούν οι υπόλοιποι που την περιβάλλουν, δηλαδή εξαπάτηση, η δουλοπρέπεια, η πονηριά, η φιλαργυρία.