Στις 10 Ιουνίου 1944 μια γερμανική μονάδα των SS εισέβαλε στο χωριό Δίστομο και δολοφόνησε 228 χωρικούς. Oι δράστες και οι συνεργάτες τους δεν διώχθηκαν ποτέ, το ποσό των 28 εκατομμυρίων ευρώ δεν αποδόθηκε ποτέ. Μετά από σειρά παραστάσεων στην Γερμανία, η Αθήνα θα γίνει μάρτυρας αυτής της καλλιτεχνικής και πολιτικής παρέμβασης από την ομάδα Theaterprojekt Distomo.
Το Trajectory of an Idea είναι μια παράσταση σύγχρονου χορού που χρησιμοποιεί τεχνολογία ανίχνευσης κίνησης για να δημιουργήσει διάδραση μεταξύ κίνησης, μουσικής, και βίντεο.
Ακριβώς πενήντα χρόνια μετά από την πρώτη έκδοση του βιβλίου η παράσταση αναμοχλεύει τις σκληρές δοκιμασίες εξευτελισμού και βίας που υπέστη μέρος του λαού, πρακτική που ακόμα και σήμερα, έστω και ως αστείο, επιδοκιμάζεται από πολιτικούς και πολίτες.
Στην προκειμένη περίπτωση θέλουμε να αποτελέσουμε, τη φωνή της ιστορικής συνείδησης απέναντι σε όσους λένε ότι «ναι αλλά οι Έλληνες πρόσφυγες τότε ήταν κάτι διαφορετικό», κάτι που δεν ισχύει.
Κάναμε λοιπόν μια νέα δραματουργία, μια νέα κατάταξη σκηνών, βασισμένη στη μετάφραση που έκανε ο πατέρας μου το 1990 για την παράσταση του Αμφι-Θεάτρου, αλλά σε εντελώς διαφορετική λογική σύνθεσης των σκηνών.
Νέοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, χορευτές και νέες ομάδες καλλιτεχνών καλούνται να καταθέσουν τις ιδέες και τις προτάσεις τους και να τις παρουσιάσουν στο πλαίσιο του Adapt Festival, που θα πραγματοποιείται για δύο εβδομάδες στο χώρο του θεάτρου από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ.
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου που υπογράφει τη σκηνοθεσία-δραματουργία κάνει αυτό ακριβώς και το αποτέλεσμα είναι καθηλωτικό. Μέσα στον κόσμο του Βόυτσεκ συμβαίνουν όλα και εκεί μας τα παρουσιάζει η Ευαγγελάτου. Σε ρυθμό αργό, σε ατμόσφαιρα που η σιωπή επικρατεί και ο θόρυβος δυναμώνει σταδιακά, ξεδιπλώνεται η δράση.
Η παράσταση είναι βασισμένη στο βιβλίο του συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη «Συρματένιοι ξεσυρματένιοι· Όλοι», στο οποίο καταγράφονται προσωπικές μαρτυρίες Χιωτών προσφύγων που έφευγαν με βάρκες από Χίο προς Μέση Ανατολή (Συρία, Κύπρο, Παλαιστίνη, κλπ) μέσω Τουρκίας, κατά τη διάρκεια των ετών 1941-1944
Ένα έργο για τη μνήμη ως ταυτότητα, πολιτική και απώλεια στην εποχή της απόλυτης καταγραφής και αναπαραγωγής
Μια ιστορία αγάπης και ενηλικίωσης, για τις πολύ μεγάλες προσδοκίες και την πολύ σκληρή πραγματικότητα, με φόντο τη μικρή κοινωνία της επαρχίας, τις παραλίες του καλοκαιριού και την ξέγνοιαστη εποχή της αθωότητας.