Ποίηση ΙΙΙ, του Δημήτρη Οικονομίδη
Η ποίηση είναι μια αέναη επιστροφή. Και είναι αυτή η ασταμάτητη επανάληψη που μετακινεί λίγα εκατοστά τον κόσμο, δηλαδή τον άνθρωπο. Κάθε τελεία και μια…
ΤΕΧΝΕΣ
«Το τραγούδι του προφήτη», του Πολ Λιντς
Ο Κάφκα θα επιβεβαίωνε με ένα πικρό χαμόγελο. Ο Μίκαελ Χάνεκε θα δάνειζε τη λευκή κορδέλα του και θα έλεγε ένα ψιθυριστό «δυστυχώς». Οι ποιητές…
Με αφορμή μια ταινία διακρίνουμε τις συνειδησιακές τάσεις του κόσμου
Στην Ιταλία κόπηκαν 7 εκατ. εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ, για μια ταινία με κοινωνικές προεκτάσεις και ασπρόμαυρη αισθητική. Ο κινηματογράφος επιβεβαιώνει και επεξηγεί εν μέρει διαμέσου της συμπεριφοράς του κοινού την κοινωνική και συνειδησιακή κατάσταση του κόσμου σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
«Αιματοβαμμένο έθνος», του Πολ Οστερ
Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ έχει για Θεό το χρήμα και για Βίβλο τη διαφήμιση. Το πρώτο σκέλος δημιουργεί την ανάγκη της δεύτερης και το…
Το νερό στον κινηματογράφο
Οικολογία και καπιταλισμός είναι έννοιες αταίριαστες και ασυμβίβαστες. Τα εμφανή αποτυπώματα της κυριαρχίας του κέρδους επικυρώνουν αυτή την άποψη. Εκεί ακριβώς, παραμένοντας μια καλλιτεχνική μεταφορά, γεννήθηκε το τέρας του Bong Joon Ho που βγαίνει να κατασπαράξει τα πάντα σαν σε μια μανιασμένη εκδίκηση.
Το να μιλάς ενάντια στο Hollywood δεν σημαίνει ότι δεν το αποδέχεσαι κιόλας
Το σύγχρονο Hollywood (όπως και συνολικά το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα και τα think tank του), μετά από έναν αιώνα κρίσεων κι επικρίσεων, επιτρέπει ανοιχτά στους κόλπους του να του ασκείται μια, ακόμη και έντονη, κριτική αλλά δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ από οποιονδήποτε και με τίποτα μια εξολοκλήρου απόρριψή του. Αυτός είναι και ένας πρόσθετος λόγος της χρόνιας υπεροχής και κυριαρχίας του. Η αφομοίωση της όποιας διαφωνίας και οργής, καθώς δεν αποτελεί διαφωνία τομής, δηλαδή πολιτικού χαρακτήρα.
«Meadowlands», της Λουίζ Γκλικ
Να ξεκινάς με τη μουσική και να τελειώνεις με τον χτύπο της καρδιάς. Έτσι πρέπει να είναι η ποίηση! Θαυμαστικό, τελεία και αποσιωπητικά για να…
«Θάνατοι στη χούντα», του Δημήτρη Βεριώνη
Οι σκιές αυτές δεν χρειάζονται τον ήλιο για να μεγαλώσουν. Δεν έχουν ανάγκη το φως του για να λάμψουν, όχι. Τα δημιουργικά, αιχμηρά, ηλεκτρισμένα, σημάδια…
«Maniac», του Μπενχαμίν Λαμπατούτ
Οι εκρήξεις πότε δεν σταμάτησαν. Βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε και μετά αφαιρέστε τα. Από το Big Bang, στο άηχο κύμα των εσωτερικών συγκρούσεων. Οι αθόρυβες…
«Αιματοβαμμένος μεσημβρινός», του Κόρμακ ΜακΚάρθι
Δεν χρειάζεται τίτλος σε αυτό το κείμενο. Κι αν επιμένεις, πάρε το κόκκινο και σύρε το «ο» μέχρι το «κ». Αδύνατο! Από τη μία είναι…
- Με αφορμή μια ταινία διακρίνουμε τις συνειδησιακές τάσεις του κόσμου
- Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος… Αντόνιο Ματσάδο, 1875-1939
- Το τέλος του αρχιβασανιστή της χούντας Θ. Θεοφιλογιαννάκου
- Μάνος Δανέζης: «Ζούμε σ’ ένα matrix…η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου»
- Villagers of Ioannina City σΤο Περιοδικό: Ένα κλαρίνο κι ένα riff πιο κοντά στο διάστημα!