Το ερώτημα που μας θέτει ο Εσσε είναι απλό: Ο χρόνος και όσα κουβαλά αλλάζουν αυτούς που μένουν ή αυτόν που επιστρέφει; Διαβάζοντας τη νουβέλα καταλαβαίνεις ότι η αλλαγή αφορά και τους δύο, χωρίς όμως να εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο.
Ο Κουμανταρέας στην ουσία αμφισβητεί μέσα από τους ήρωες του την αρρώστια της μη αμφισβήτησης. Και η μεγαλύτερη αμφισβήτηση είναι αυτή της εξουσίας. Είτε της οικογένειας είτε της μητέρας, είτε της κλειστής ομάδας, είτε της στρατιωτικής ομάδας.
Ακόμη μια, ποιητική αυτή την φορά, έκφραση της γενιάς μας, της γενιάς που την έχουν πάρει φαλάγγι οικονομικά και ταυτόχρονα αξιακά, ιδεολογικά και αισθητικά είναι γενιά που ωστόσο αμύνεται με πρόσημο επίθεσης.
Στην Μπερλίν είναι η τόλμη και το ρίσκο που παίρνει για να παρέμβει στη ροή του χρόνου. Αυτή είναι η αίσθηση και το αποτύπωμα αυτής μένει μετά την ανάγνωση κάθε ιστορίας της. Εκεί που όλα κυλούν «ομαλά» και με προκαθορισμένη πορεία-κατάληξη, έρχεται το αόρατο χέρι της Μπερλίν και τα βγάζει εκτός πορείας.
Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης ξέρει ότι οι «άλλοι» είναι οι ιστορίες τους και οι ιστορίες είναι ο παλμός του κόσμου. Τα λόγια τα «μικρά» όμως έχουν μεγαλύτερη σημασία για τον Τζαμιώτη, διότι είναι αυτά που κρύβονται και στηρίζουν τα μεγάλα, είναι τα υποστηλώματα των διαχρονικών, παντοτινών γεγονότων. Εκεί που μαζεύεται η σκόνη ο Τζαμιώτης σκύβει με σεβασμό και έμπνευση και μας δίνει θραύσματα που λάμπουν, είναι δίπλα μας και όμως τα αγνοούμε.
Ο Άντριου Μάρτιν «ανακατεύει» τον «Τρελό Πιερό» και το «Γεννημένοι δολοφόνοι» και μας δίνει το «Πρωτόλειο» (Εκδόσεις Δώμα, μετάφραση Βίβιαν Στεργίου). Το πρώτο του μυθιστόρημα που είναι τόσο ώριμο που σε κάνει να αδημονείς για το επόμενο έργο του. Η ανωριμότητα γίνεται πεδίο έμπνευσης, καταγραφής, ανάλυσης και ανάδειξης και είναι η αντίθεση ωριμότητας δημιουργού-ανωριμότητας αμερικάνικης κοινωνίας που κάνει το βιβλίο ενδιαφέρον.
Δυο βιβλία που τα συνδέει το κόκκινο. Το κόκκινο της καρδιάς που σπαρταρά όταν ακούγεται η αλήθεια της μαρτυρίας και το κόκκινο των μαλλιών και του αίματος που ενώνει ανθρώπους και εποχές.
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου παρουσιάζει τον Stanley Kubrick στην πρώτη σημαντική έκδοση που γίνεται για το σύνολο του έργου ενός απο τους πιο αγαπημένους και σημαντικούς καλλιτέχνες του σύγχρονου κινηματογράφου με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατο του.
Είναι η αλήθεια ενός λαού, μιας χώρας, που μας μεταφέρει στο χαρτί ο Κίπλινγκ. Με ενάργεια, αυθορμητισμό και σεβασμό. Γι’ αυτό και ο “Κιμ” είναι αριστούργημα, γιατί εκεί που παρασύρεσαι από το πολύβουο πλήθος, εκεί “ακούς” τον ήχο του και αισθάνεσαι την ξεχωριστή παρουσία ενός λαού αινιγματικού, ενός λαού που ζει για να ξαφνιάζει και να εκπλήσσει τον επισκέπτη.
Η Οουενς θέλησε να μας φέρει σ’ επαφή με τη γη και τα πλάσματα της. Και σ’ αυτά πρωταγωνιστεί ο άνθρωπος, με οποιοδήποτε τρόπο. Εν προκειμένω η Κάια, η πιτσιρίκα του βάλτου όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι του Μπάρκλι Κόουβ, μικρό ψαροχώρι στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ. Η συγγραφέας παρακολουθεί τη ζωή τής Κάια από τα πρώτα της βήματα μέχρι τέλους.
