Οι ΚΡΑΑΚ με το ντεμπούτο τους μας δίνουν ένα πολύ δυνατό δίσκο που ακούγοντας τον κατανοείς ότι οι τέσσερις μουσικοί κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του συνέθεσαν το εκρηκτικά ακουστικό χαρακτήρα τους με βαθύτερες σκέψεις (σαν και αυτές που είναι κρυμμένες στο χώμα της σελήνης όπως λέει και το τραγούδι….) και μουσικές αισθητικές από μια πλειάδα ρευμάτων που διασχίζουν το σώμα της ροκ.
Η Inner Ear μας έχει συνηθίσει σε κυκλοφορίες, που για να υποστηριχτούν, χρειάζονται τόλμη και ανοιχτό πνευματικό και μουσικό ορίζοντα. Μια δισκογραφική ετικέτα που δεν διστάζει, το αντίθετο είναι σαν να επιδιώκει, να αναδεικνύει σχήματα και παραγωγές που επιχειρούν στον ένα ή στον άλλο βαθμό και σε επίπεδο επιτυχίας, να πειραματιστούν να δοκιμάσουν όρια, συμβάσεις, επιρροές και προσανατολισμούς. Για αυτό είναι και μια από τις αγαπημένες ετικέτες αυτής εδώ της στήλης. Αυτή τη φορά έχουμε τρεις διαφορετικούς δίσκους που κινούνται σε αυτό το πνεύμα.
Σε αυτή τη νέα του δουλειά, που περιλαμβάνει 10 οργανικές συνθέσεις, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος ανανεώνει τα εκφραστικά του μέσα και καταθέτει μια σύνθεση κομματιών όπου το βαθιά λυρικό στοιχείο προηγείται ή έπεται κατά περίπτωση από το πειραματισμό. Η μελέτη και το σκάλισμα στοιχείων της ελληνικής μουσικής συνοδεύονται από μια ορχηστρική, αλλά και κινηματογραφική αισθητική..
Ορισμένοι πιστεύουν ότι τα «ντιτζεικά» είναι κατά βάση μπητ και κόλπα επί των πλατό, κάποιοι μάλιστα έχουν ονομάσει αυτή τη τέχνη ως «μεταμουσική», ζούμε άλλωστε στην εποχή που όλα τα «μετά» είναι της μόδας. Πρόκειται για μέγα λάθος. Για να κάνεις κάτι τέτοιο επιτυχημένα ως παραγωγός χρειάζεται μελέτη, αφοσίωση και εκτεταμένη παιδεία, αλλά και για να επιλέξει κάποιος να δισκογραφήσει κάτι τέτοιο χρειάζονται αντίστοιχες αρετές. Η Mind The Wax είναι μια ετικέτα που αναδεικνύει εγχώριους «ήρωες» των πλατό.
Κατά τους ίδιους τους Electric Litany το “Under A Common Sky” είναι το πιο φιλόδοξο album τους μέχρι σήμερα, εμπνευσμένο όχι μόνο από τη νυχτερινή φύση του νησιού, αλλά και από την ανθρωπιστική κρίση στην οποία βρισκόμαστε.
Ο Sonny Touch είναι ένας τραγουδιστής, τραγουδοποιός και κιθαρίστας που κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και ζει πια στο Ελσίνκι, μετά από παραμονή τεσσάρων χρόνων στο Λονδίνο. Το “Leave Space for the little Animals” είναι το πρώτο ηχογραφημένο album του μετά από εννέα χρόνια, το οποίο κυκλοφορεί από τη Veego Records στις κυριότερες streaming πλατφόρμες (από τις 30 Ιουνίου) και από τα τέλη Αυγούστου στον περιορισμένο αριθμό των 200 βινυλίων.
Ακούγοντας το, τέταρτο πλέον άλμπουμ τους, “The Story of Mr. Dandy Gasoline”, νιώθεις ότι αυτή η μπάντα πατάει τόσο γερά στα πόδια της που η διαχείριση του ήχου τους και των ιδεών τους γίνεται με χαρακτηριστική άνεση και ποιότητα ώστε να σου δίνεται ένα ολοκληρωμένο έργο.
Η Παραδουλεύτρα μένει στην Αθήνα. Είναι το μπισκοτάκι που ποτέ δεν τρώτε ολόκληρο. Έχει μυωπία 8.25 στο αριστερό μάτι και 8 στο δεξί. Στο σχολείο ήταν η χειρότερη μαθήτρια άλλα οι καθηγητές λέγαν ότι είχε χρυσή καρδιά. Ήθελε να σπουδάσει μπασκετμπολίστρια άλλα την πρόλαβαν οι κρίσεις πανικού και την παγίδεψαν στα Πατήσια. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήταν πιο ευτυχισμένη αν ο υπολογιστής της μπορούσε να γαργαληθεί, αν τα πορτοκάλια της στιβόντουσαν από μόνα τους και αν οι καθρέφτες δείχναν λίγο λιγότερο από αυτήν και λίγο περισσότερο από αυτό που κρύβεται μέσα της.
Το The Cell είναι κάτι παραπάνω από ένα στούντιο ηχογράφησης στο οποίο ο Brak δουλεύει τις παραγωγές του και τις δουλειές φίλων του. Στην ουσία αποτελεί ένα χώρο που στη πράξη στεγάζει το μουσικό όραμα του Brak και μιας ολόκληρης παρέας ανθρώπων, «συναγωνιστών» του Brak, που δουλεύουν για μια ανεξάρτητη hip hop σκηνή που δίνει βάρος, στη γειτονιά, την αλληλεγγύη και τον αγώνα για ελευθερία.
Με το νέο του άλμπουμ «Λιάκος vs Εισβολέας» o Παπανικολός σηματοδοτεί μια νέα εποχή στις μουσικές του αναζητήσεις. Είναι σαν να βάλθηκε να επαναλάβει το προ ετών εγχείρημα του Ζωρζ Πιλαλί και της Θεοκομωδίας του, βάζοντας στη θέση των blues το hip hop, ανοίγοντας τον ορίζοντα του στο ροκ, τα blues και το swing, και ταυτόχρονα σε πολύ διαφορετικές εκδοχές της εγχώριας και όχι μόνο λαϊκής μουσικής, από την ethnic, και το ρεμπέτικο μέχρι το πανηγυριτζίδικο σκυλάδικο(!)….καταφέρνοντας τελικά να φτιάξει ένα μοναδικό μουσικό μίγμα που πρέπει να μπεις στη φιλοσοφία του για να το ακούσεις όπως πρέπει…