Αθηνά Τσάκαλου: Η κόλαση του Κάφκα
"Πιστεύω ότι η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλο άνθρωπο…"
Εκτός του αιτήματος κατάργησης των φυλακών τύπου΄Γ και αυτού της κατάργησης τρομονόμων και κουκουλονόμων, ο “τρίτος άξονας” αιτημάτων της πολύκροτης απεργίας πείνας που διεξάγεται εδώ και ένα μήνα έχοντας φέρει πολλούς από τους απεργούς σε άμεσο κίνδυνο για τη ζωή τους, αφορούσε και αφορά συγκεκριμένες υποθέσεις όπως του Σάββα Ξηρού, του οποίου η κατάσταση υγείας συνιστά τον εγκλεισμό του απάνθρωπη διαδικασία. Η περίπτωση Ξηρού φαίνεται πως καλύπτεται από το νομοσχέδιο που έχει δημοσιοποιηθεί από την πλευρά του υπουργείου δικαιοσύνης. Η απεργία αφορά όμως, μετά και την είσοδο των φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σε αυτή, την παύση της στοχοποίησης μελών των οικογενειών τους. Συγκεκριμένα οι απεργοί ζητούν να αφεθούν ελεύθερες η μητέρα ενός εκ των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ, η Αθηνά Τσάκαλου καθώς και η κοπέλα του, Εύη Στατήρη, που συνελήφθησαν μετά τις εξελίξεις με την σύλληψη του Χριστόδουλου Ξηρού.
Σε αυτό το αίτημα πολλοί αποφαίνονται πως δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης. Ότι η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη και ότι τέτοια αιτήματα δεν μπορεί να τα απαντήσει η κυβέρνηση. Βέβαια ακόμη κι έτσι να είναι (που σίγουρα δεν είναι, όπως καταδεικνύει η πραγματική εμπειρία-πραγματικότητα με πάρα πολλές πλευρές και γεγονότα της) ο αγώνας των απεργών είναι δικαιολογημένος και θεμιτός αφορώντας (έστω) την πίεση στους δικαστές. Όπως έχει γίνει πολλές φορές και στο παρελθόν και σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου κινήματα αλληλεγγύης στρέφονταν προς τις δικαστικές αρχές ζητώντας την αποφυλάκιση, την παύση των διώξεων, την επανεξέταση υποθέσεων ή ό,τι άλλο. Περιπτώσεις όπως του Mumia Abu Jamal, του Rubin Hurricane Carter και της Angela Davis αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων υποθέσεων στις ΗΠΑ.
Εν τέλει λοιπόν όσον αφορά τις περιπτώσεις των Τσάκαλου και Στατήρη κάθε ένας υπουργός, βουλευτής, δικαστής, δημοσιογράφος, νομικός, νομοθέτης ή πολίτης καλείται να πάρει θέση. Μπορεί να αποτελεί στοιχείο στοχοποίησης, κράτησης, δίκης ή καταδίκης απλά και μόνο η συγγενική ή φιλική σχέση, η υπόνοια ότι μέσω μιας τέτοιας σχέσης έχει υποβοηθηθεί στους σκοπούς του, κάποιος ή κάποια που έχει παρανομήσει;
Η Αθηνά Τσάκαλου τελικά αποφασίστηκε ότι μπορεί να αποφυλακιστεί με χρηματική εγγύηση και εξαιρετικά δυσμενείς όρους (να μην απομακρυνθεί από την περιοχή της Σαλαμίνας). Αυτή τη φορά η φιλόλογος μάλλον διδάσκει μάθημα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και μάχιμης αλληλεγγύης, αρνούμενη να κάνει χρήση της δυνατότητάς της να αποφυλακιστεί, στο βαθμό που παραμένει στην φυλακή η κοπέλα του γιού της Γεράσιμου, Εύη Στατήρη.
Οι συνήγοροι της 25χρονης κατέθεσαν στον ανακριτή αίτηση άρσης της προσωρινής της κράτησης μετά την απόρριψη του αιτήματός της από το δικαστικό συμβούλιο. Η αίτηση περιγράφει τα εξής;
«Σε κανένα σημείο δεν προκύπτει άλλου είδους σχέση ή συνεργασία με τα υπόλοιπα άτομα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο, ούτε βέβαια κάποια παράνομη συμπεριφορά μου. Αντιθέτως συγκατηγορούμενοί μου είναι ο σύντροφός μου Γεράσιμος Τσάκαλος με τον οποίο έχω υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης και ο αδελφός του Χρήστος με τους οποίους εντάχθηκα στην ίδια οργάνωση κατά το κατηγορητήριο. Η ίδια στην απολογία μου ενώπιόν Σας, ανέφερα ακριβώς τον τρόπο που γνώρισα τον σύντροφό μου ως φοιτήτρια του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Όποτε είχε επισκεπτήριο τον επισκεπτόμουν στην φυλακή και ουδέποτε είχα ανάμειξη σε παράνομες δραστηριότητες ούτε ο σύντροφός μου μου ζήτησε κάποια συνδρομή, αφού σίγουρα δεν θα ήθελε να με εμπλέξει σε κάτι που θα διακινδύνευε την ζωή ή την ελευθερία μου. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στην ογκωδέστατη δικογραφία που να δείχνει έστω με την μορφή των ενδείξεων συμμετοχή μου στην οργάνωση που είναι μέλος ο σύντροφός μου» αναφέρει στην αίτησή της η Εύη Στατήρη.
Παρακάτω το κείμενο που παρέδωσε χειρόγραφα η Αθηνά Τσάκαλου μέσα από τις φυλακές και στο οποίο εξηγεί την στάση της :
[hr]
Η κόλαση του Κάφκα
[hr]
Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.
Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;
Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.
Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.
Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.
Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.
Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;
Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.
Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.
Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».
Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.
Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.
Αθηνά Τσάκαλου
[Παράρτημα : Παλαιότερη επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου όταν καλέστηκε ως μάρτυρας στο δικαστήριο]
ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
18-4-2012
Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο καλούνται στο δικαστήριο, οι γονείς των αναρχικών-επαναστατών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς; Αναρωτιέμαι γιατί με καλείτε; Να με ρωτήσετε αν γνωρίζω κάτι για αυτήν την οργάνωση; Να μου κάνετε ερωτήσεις για την προσωπική ζωή των παιδιών μου, να κάνετε το ψυχολογικό πορτραίτο τους, να σχηματίσετε άποψη για το οικογενειακό τους περιβάλλον; Να με ρωτήσετε αν συμφωνώ με τις δράσεις των παιδιών μου και της οργάνωσης γενικά; Να με βάλετε να σταθώ μπροστά σ’ αυτό το βήμα, όπου έχετε ακουμπήσει ένα μικρό βιβλιαράκι, και να με βάλετε να ορκιστώ σ’ αυτόν τον θεό που τον έχετε θέσει στην υπηρεσία της εξουσίας; Να φέρετε τους αναρχικούς επαναστάτες σε αμηχανία καθώς θα θέτετε στους γονείς ανούσιες ερωτήσεις; Να χαρείτε που μπορείτε να μας κάνετε να πιστέψουμε, όπως εσείς νομίζετε, πως είμαστε υπόλογοι και πρέπει να απολογηθούμε;
Δηλώνω για μία ακόμα φορά πως δεν πρόκειται να ανταποκριθώ στο κάλεσμά σας. Και επειδή, όπως όλα δείχνουν, θα ακολουθήσει μια σειρά τέτοιων δικαστηρίων, λέω να μην ξανακάνετε τον κόπο να μου στείλετε κλήση γιατί η στάση μου θα παραμείνει ίδια. Δεν πρόκειται να παραστώ σ’ αυτό το δικαστήριο . Δεν πρόκειται να απαντήσω ποτέ σε καμία ερώτησή σας. Η δράση των παιδιών μου και των συντρόφων τους είναι και ήταν καθαρά πολιτική, αναρχική-επαναστατική και γι’ αυτό δεν χρειάζεται η διερεύνηση των παραμέτρων της προσωπικής τους ζωής. Η οργάνωση στην οποία ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη ότι ανήκουν, έχει διατυπώσει με απόλυτη σαφήνεια, καθαρότητα και τόλμη τις θέσεις της. Ο οποιοσδήποτε λόγος δικός μου θα είναι μικρός και ανάξιος. Και επειδή θέλω να κρατηθούν κάποια πράγματα καθαρά και δυνατά και επειδή δε θέλω να δώσω σε κανέναν την ικανοποίηση να ευτελίζει τα πάντα με ανόητες και περιττές ερωτήσεις γι’ αυτό διαλέγω τη θέση της μη παρουσίας μου.
Αναφερόμενη σ’ αυτό το δικαστήριο, δε θέλω ν’ αφήσω μια φράση που συνεχώς με θέρμη και ένταση επαναλαμβάνεται, να αιωρείται στον αέρα ως πιθανή ένδειξη τόλμης και ευθύτητας. Είναι η φράση: Εμείς θα δικάσουμε διερευνώντας σε βάθος την υπόθεση. Που σημαίνει, ότι λέτε πως θα δικάσετε, αν μη τι άλλο, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων σας, που σημαίνει ότι θα δικάσετε βάσει αποδείξεων και όχι συμπερασματικών ενδείξεων και με τη λογική της συλλογικής ευθύνης. Και αν αναφέρω αυτή τη φράση δεν είναι γιατί ελπίζω ξαφνικά σε θαύματα, αλλά γιατί κάποτε και ιδιαίτερα σε υποθέσεις όπως η επαναστατική δράση των ανθρώπων οι λέξεις πρέπει να έχουν βαρύτητα και ευθύνη. Παρ’ όλο που η μέχρι τώρα διαδικασία δεν προμηνύει τίποτα τέτοιο. Όλες οι ενστάσεις βασισμένες στην κοινή λογική, όπως η αναγνώριση των Κρατουμένων ως πολιτικών κρατουμένων, όπως το ορίζει το ίδιο το σύνταγμά σας, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αναγράφεται και στο κατηγορητήριο, έχουν απορριφτεί έτσι απλά χωρίς λογικό υπόβαθρο. Η έννοια της πολιτικής ανάληψης ευθύνης συγχέεται με την ποινική ευθύνη κι αυτό βέβαια όχι από άγνοια και καθόλου τυχαία. Επισημαίνω λοιπόν αυτή τη φράση και θα φανεί στο τέλος της διαδικασίας αν το εννοείτε αυτό που λέτε.
Η αλήθεια είναι πως από τότε που άρχισε η δίωξη των σύγχρονων αναρχικών επαναστατών, ανακάλυψα και πρόσεξα με ιδιαίτερη προσοχή έναν πίνακα. Είναι ο πίνακας του Bruegel, Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου. Το πέταγμα του Ίκαρου έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου να ξεφύγει από την έλξη του χώματος, να πετάξει. Να κυριαρχήσει και στον αέρα, να τον περπατήσει κι αυτόν …
Είναι περηφάνια, αλαζονεία, ανυπακοή και διάθεση ν’ αποδείξει πως ο άνθρωπος όλα τα μπορεί. Κι έρχεται τώρα ο ζωγράφος και βάζει σε πρώτο κυρίαρχο πλάνο τον γεωργό. Αφοσιωμένος στο όργωμα , στο χώμα, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο και σε δεύτερο πλάνο ο βοσκός κάπως πιο περίεργος αλλά κι αυτός κοιτάζει σε λάθος κατεύθυνση. Μετά το καράβι επιβλητικό να συνεχίζει το ταξίδι, κι εκεί στη γωνία ένα μικρό φτωχό ποδάρι του πνιγμένου Ίκαρου . Τέτοια αποκαθήλωση του Ικάριου εγχειρήματος δεν έχω ξαναδεί. Και μάλλον δεν είναι τυχαίο, δεν ξέρω τη φιλοσοφία του ζωγράφου ίσως να σημαίνει πως οι άνθρωποι οι σύγχρονοι ενός τολμηρού πειράματος είναι τόσο προσηλωμένοι στις συνήθειές τους, φοβούνται τόσο την αλλαγή και δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ή να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.
Κοιτώντας τον πίνακα δεν δέχομαι αυτή την αποκαθήλωση. Τώρα που στη χώρα μας δικάζονται άνθρωποι που τολμούν ακόμα να πιστεύουν πως αν κάτι αξίζει σ’ αυτή τη ζωή είναι τα Ικάρια εγχειρήματα, όσο πόνο κι αν επιφυλάσσουν, όσος εγκλεισμός και καταδίκες κι αν τους επιβληθούν, θέλω να ελπίζω και να πιστεύω πως κάποτε οι άνθρωποι, οι σύγχρονοι αυτών των εξεγέρσεων θα βάλουν κάποια στιγμή σε πρώτο πλάνο και θα αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του πετάγματος.
Αθηνά Τσάκαλου
