«Για το θέατρο αρκεί μια φωνή, μια κίνηση, ένα νεύμα, ένα βλέμμα, ένας αναστεναγμός, ένα γέλιο, μια σκέψη, μια παύση. Αν η ματιά είναι αυτοαναφορική και αλαζονική, τότε το θέατρο χάνει την υπόστασή του»
Ο Χειμωνάς, μέρος του έργου του, οι τίτλοι του, οι φράσεις του, είναι ο υπότιτλος στο ποιητικό όλον της Τζατζιμάκη. Θράσος; Ναι, αλλά με αγνές και ειλικρινείς προθέσεις. Οι ιδιαίτεροι υπότιτλοι σε κάθε ποίημα γίνονται καταλύτης, lead in που προσφέρει θέαση και ακρόαση στα ποιήματα της.
Η Τσάκαλου βίωσε τη σκληρότητα του “καφκικού” κόσμου της αστικής εξουσίας. Μητέρα των αδελφών Τσάκαλου, καταδικασμένοι για συμμετοχή στην οργάνωση “Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς”, βρέθηκε στη φυλακή όπως και τα παιδιά της γιατί στήριξε την επιλογή τους.
Τα ποιήματα που συνθέτουν αυτή τη συλλογή είναι “υπόλοιπα νεότητας”, έτσι χαρακτηρίζει τα νεανικά του ποιήματα ο 80χρονος Κώστας Βρεττάκος. Με χιούμορ, σιγουριά και ασφάλεια, ο Βρεττάκος στο “Αντί Προλόγου” σημείωμα εξηγεί γιατί επιστρέφει στη νιότη του
Η “Φορμόλη” του Αρναλδουρ Ινδίρδαρσον δεν έχει τίποτα περιττό, τίποτα πομπώδες. Κρυστάλλινο αστυνομικό από την Ισλανδία.
Η λογοτεχνία ήταν αυτή που έφερε στην επιφάνεια τον μοναδικό κόσμο της μαφίας.
Ο Παλούκας στη θεματική των ποιημάτων του περιλαμβάνει την υπαρξιακή αναζήτηση, την πίστη, την αξιοποίηση του καθημερινού, τη λατρεία του σώματος, την αγριότητα των ανθρώπινων σχέσεων, την αναπόφευκτη ματαιότητα, το πολιτικό σχόλιο… Οι “Άνθρωποι που γελάνε” είναι σαν τη θάλασσα που δεν βαθαίνει πουθενά και μπορεί να δεχτεί άπειρα ποιητικά φύλλα στο υγρό σώμα της.
Η εξομολόγηση που δεν είναι αυτοβιογραφία, αλλά μυθοπλασία βασισμένη σε βιογραφικά στοιχεία, απαιτεί τόλμη και διακριτικότητα.
Ετερόκλητα έργα που αξίζουν την προσοχή σας!
Ο Μπάρτλμπυ κουβαλά το έρεβος του Πόε κι αν μιλούσε ελληνικά θα ήταν περσονά καρυωτακική