«Βερνόν Σουμπουτέξ, 1», της Βιρζινί Ντεπάντ

Ολοι οι άνθρωποι

| 18/10/2020

Εκεί που ποτέ δεν ξημερώνει και η σκέψη θολώνει. Εκεί, στην ανοιχτωσιά της πόλης ζεις και πεθαίνεις με τον άλλο σου εαυτό, με όλους τους ανθρώπους του κόσμου τούτου. Τότε μαθαίνεις τον κόσμο και τους ανθρώπους γιατί είσαι όλοι οι άνθρωποι! Ναι, ένας άνθρωπος ισούται με εκατομμύρια ανθρώπους και κάθε στιγμή του μπορεί να είναι στιγμή σου. Όχι τόσο η χαρά του, αλλά η λύπη του. Η λύπη, η αδικία, το περιθώριο είναι πιο κοντά από την ευφορία και την ευδαιμονία της ύλης, από την επιτυχία του χρήματος που ορίζει τον κόσμο. Εκεί συναντιούνται οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες, οι διαψευσμένες ελπίδες και εκεί μπορεί να συναντηθούν –κάποια στιγμή- πλούσιοι και φτωχοί, ευκατάστατοι και αξιοπρεπείς. Στο περιθώριο το όνομα δεν έχει σημασία, τα ρούχα επίσης, η κατασκευασμένη εικόνα… Το σώμα μετράει και είναι αυτό που αντιστέκεται μέχρι τέλους, μέχρι τη στιγμή που θα αφήσει το κρύο, τον αέρα, τη βροχή, τον ήλιο να κάνουν τα υπόλοιπα. Όλοι οι άνθρωποι, όλα τα ονόματα στον δρόμο, όλοι ένας «Βερνόν Σουμπουτέξ» (Εκδόσεις Στερέωμα).

Η Βιρζινί Ντεπάντ γράφει για έναν και για όλους και αυτό είναι αξιοθαύμαστο. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου της, ο Βερνόν Σουμπουτέξ, έρχεται σε μας από τους δρόμους του Παρισιού, τον καταλαβαίνουμε με την πανίσχυρη αίσθηση της όσφρησης και τον νιώθουμε δίπλα μας. Με άλλα λόγια, εδώ, το «σάρκα και οστά» είναι πιο έντονο από κάθε άλλο σύγχρονο λογοτεχνικό βιβλίο. Η Ντεπάντ δεν δίνει μόνο βάθος στον χαρακτήρα, αλλά τον τοποθετεί εύκολα στο «τώρα», στην πραγματικότητα που όλοι, λίγο-πολύ, βιώνουμε. Στο «Βερνόν Σουμπουτέξ» είναι η αδιάκοπη κίνηση και οι αλλαγές θέσης του ηρώα που δίνουν τον τόνο στην αφήγηση. Με τον Βερνόν Σουμπουτέξ δεν υπάρχει περίπτωση να πλήξεις, να κουραστείς. Η δύσκολη ζωή του σε παρασύρει μέχρι τέλους και εκεί  βλέπεις κάτι από τον εαυτό σου, ίσως και τον εαυτό σου όπως είναι.

Ο Σουμπουτέξ κάποτε είχε δισκάδικο στην παρισινή συνοικία της Βαστίλης. Το θρυλικό «Revolver». Το διαδίκτυο σαρώνει και μαζί παίρνει και τη δουλειά του, το μαγαζί του. Το επίδομα ανεργίας δεν κρατά πολύ και ο φίλος που τον βοηθούσε, ο διάσημος μαύρος τραγουδιστής Αλέξ Μπλιτς, πεθαίνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ο Σουμπουτέξ βρίσκεται στον δρόμο, άστεγος, παρέα του πια οι κλοσάρ του Παρισιού. Παρέα του και όλα τα προβλήματα, οι παθογένειες, τη σύγχρονης, αστικής, κοινωνίας. Η Ντεπάντ κρατά σε διαρκή κίνηση τον ήρωα της και τα μάτια του ανοιχτά για να μας δείξει όσα συμβαίνουν σήμερα, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Υπαρξιακά, πολιτικά, κοινωνικά προβλήματα και μόνη σταθερά ο αγώνας για επιβίωση.

Σκεφτείτε το «Holy Motors» του Λεό Καράξ, σκεφτείτε την αισθητική του μέσα σε ένα κείμενο, τη φωτογραφία που συλλαμβάνει το γυμνό αστικό τοπίο και τη μουσική των 80’s και θα καταλάβετε πού και πώς ζει αυτός ο ήρωας. Στιβαρή πλοκή, μοντέρνα ματιά και γλώσσα γεμάτη αυθάδεια και περιέργεια. Η μετάφραση, που ζωντανεύει στα ελληνικά αυτό το αγριεμένο κείμενο, ανήκει στη Ρίτα Κολαϊτη.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε αθλητική δημοσιογραφία και παρά την αγάπη και την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία, συνεχίζει να ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάνοντας βιβλιοπαρουσιάσεις