«Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ», του Μιχάλη Μαλανδράκη

Φώτα, κάμερα, δράση και δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ. Η περιγραφή της ζωής (μας) και οι οδηγίες χρήσεως, η εξής μία, η ένταση της μουσικής. Σήμερα θα το γιορτάσουμε γιατί… Ακούγεται δυνατά ποπ τραγούδι που παίζει σε όλα τα ραδιόφωνα της πόλης. Σήμερα θα ξεσπάσουμε γιατί… Ακούγεται σκληρό ροκ που παίζει σε όλα τα «εναλλακτικά» ραδιόφωνα της πόλης. Σήμερα θα κλάψουμε γιατί… Ακούγεται λαϊκό, από τα παλιά, που κι αυτό παίζει σε όλα τα «πολυφωνικά» ραδιόφωνα της πόλης. Σήμερα είδαμε κομματιασμένους ανθρώπους… Ακούγεται ροκ κομμάτι που έκανε και κάνει διακοπές σε όλα τα στρυμωγμένα ραδιόφωνα. Σήμερα μας άγγιξε η απόλυτη ομορφιά… Ακούγεται κάτι κλασικό, κάτι που παίζει στα κρατικά ραδιόφωνα και σε αυτά που κάποτε υπήρξαν ελεύθερα. Σήμερα πέσαμε με τα μούτρα και δεν βγάλαμε «κιχ»… Ακούγεται το σφύριγμα της βελόνας και ο βόμβος του σύννεφου που ξεπερνά τα ραδιοκύματα. Σήμερα ξυπνήσαμε και μείναμε στο κρεβάτι, μάλλον για πάντα… Ακούγεται, τέρμα, το πιο χαζό τραγούδι του κόσμου, ακούγεται αυτό που ονομάζεται «κενό», «σκουπίδι», «πλαστικό», το χαλίκι που μπήκε στο παπούτσι, ακούγονται οι δίχως χρώματα άνθρωποι. Και κάπως έτσι φτιάχνουμε τη σκηνή του μέλλοντος και του τέλους (μας). Όταν τελειώσει ο κόσμος μας, μία επιθυμία θα μείνει: «Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» (Εκδόσεις Πόλις).

Το δεύτερο βιβλίο του Μιχάλη Μαλανδράκη -είχε προηγηθεί η νουβέλα «Patriot»(Εκδ. Πόλις)- έχει ένταση, αδιανόητη ένταση, κι αυτές τις σιωπές που τσακίζουν κόκαλα και μνήμες. Ο Μαλανδράκης, σε αυτό το έργο μας λέει το εξής: αν δεις τον πραγματικό κόσμο θα τρομάξεις, κι αν πετύχεις σε αυτόν τον κόσμο θα τρομάξεις περισσότερο! Ο ήρωας του, ο Χάρης Αλεξιάδης, αυτό ακριβώς συνειδητοποιεί. Ναι, τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν σου χαρίζεται. Ωστόσο, αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι χρειάζεται να δώσεις κι ένα κομμάτι από τον εαυτό σου, από τη ψυχή σου και μερικές φορές από τη σάρκα σου για να καταφέρεις κάτι. Εδώ συλλαμβάνουμε το αστραπιαίο πέρασμα του «Φάουστ» και το σαιξπηρικό, αυτό που έχει τίτλο «Ο έμπορος της Βενετίας». Ο πρωταγωνιστής του Μαλανδράκη για να πετύχει, να κάνει καριέρα, πρώτα ένιωσε το σφίξιμο στη σάρκα και στην ψυχή και ύστερα πούλησε τη δεύτερη. Και εδώ μπαίνει η μουσική. Άλλοτε δημιουργημένη από επαγγελματίες, εύπεπτη και διασκεδαστική και άλλο αδυσώπητη και καταστροφική. Ο Χάρης Αλεξιάδης βιώνει τη διαστολή, διάλυση του κόσμου και τη δική του εσωτερική κατάρρευση. Το όνειρο γι’ αυτόν είχε χαθεί προ πολλού και ό,τι ζούσε ήταν τον ρέκβιεμ του.

Ο Χάρης Αλεξιάδης είναι δημοσιογράφος και του δίνεται η ευκαιρία να βρεθεί στο Σαράγεβο τον Ιούνιου 1992. Γίνεται πολεμικός ανταποκριτής και καλύπτει τις συγκρούσεις που ακολούθησαν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Οι αλλαγές που συντελούνται στα Βαλκάνια είναι συνταρακτικές, επίμονες, επίπονες και παντοτινές. Ο Χάρης θα μείνει στο Σαράγεβο περισσότερο καιρό απ’ ό,τι υπολόγιζε και αυτό θα τον τραυματίσει ψυχικά, για πάντα. Επιστρέφει και από το πολεμικό ρεπορτάζ στρέφεται στην ψυχαγωγία. Τα καταφέρνει. Στέκεται μπροστά στους προβολείς, διασκεδάζει τον κόσμο, βγάζει πολλά χρήματα, αποκτά φήμη, δόξα και βλέπει τη ζωή να τον προσπερνά. Το «Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» είναι πολύ καλά δομημένο. Η γρήγορη εναλλαγή των χρονικών περιόδων που παρακολουθούμε τον ήρωα κρατάνε το ενδιαφέρον, η αφήγηση δεν ατονεί και σε βοηθά να δεις τη μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή. Ο Μαλανδράκης έχει κάνει πολύ καλή ιστορική έρευνα και έχει μελετήσει με προσοχή τη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης και των ανθρώπων της. Με αυτό το βιβλίο ο Μαλανδράκης μας αγγίζει βαθιά, μας θυμίζει πόσο ευάλωτοι είμαστε και πόσο επικίνδυνα φιλόδοξοι μπορούμε να γίνουμε.