Kοινωνία + Κινήματα

Οι απαράδεκτες έως και άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα, κατά τα άλλα… «κέντρα φιλοξενίας» αναδείχθηκαν για μια ακόμη φορά σήμερα μέσα από την διαμαρτυρία εκατοντάδων γυναικόπαιδων.

Τα καλοκαίρια στο Μεξικό είναι καυτά. Συχνά, βάφονται με αίμα. Με το αίμα του ανυπότακτου λαού του. Δέκα χρόνια μετά την μεγαλειώδη Εξέγερση της Οαχάκα, ο κόσμος είναι πάλι στον δρόμο.

Οι ιδέες που γεννήθηκαν ή ταξίδεψαν στους διαδρόμους του θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν, πέρα και πάνω από πέτρες, μπουλντόζες, γκρεμισμένους τοίχους, και κλειστά σύνορα.

Την «κορυφή» του «παγόβουνου» της λαϊκής οργής συνιστούν τα επεισόδια που πληθαίνουν γύρω από την λαμπαδηδοδρομία στην Βραζιλία.

Το να εμφανίζεται το κράτος ως «υπερασπιστής» της δημόσιας περιουσίας την ώρα που την παραδίδει στην εκκλησία, θα ήταν μόνο σύντομο ανέκδοτο, αν δεν εμπεριείχε έντονο το στοιχείο του πολιτικού κυνισμού και αμοραλισμού.

Τα ξημερώματα ΜΑΤ, το μεσημέρι μπουλντόζες. Πως η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ζήτησε την εκκένωση – κατεδάφιση, η κυβέρνηση την ενέκρινε, η Αστυνομία την υλοποίησε..

Κρύα αστεία για την αντιμετώπιση της ζέστης του Ιουλίου;

Δεν είναι η πρώτη φορά και τίποτα δεν δείχνει ότι θα είναι η τελευταία. Η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει το οργανωμένο σχέδιο των προηγούμενων για χτύπημα της αδιαμεσολάβητης αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και σε κάθε κατατρεγμένο άνθρωπο.

Οσο και αν ακούγεται «περίεργο», οι αρχές της ΛΔ του Ντονιέτσκ προχωρούν σε λανθάνουσα μεν, συστηματική δε, διαδικασία «αποκομμουνιστικοποίησης» των νεοσύστατων κρατικών δομών, ως έκφραση της σκληρής ταξικής διαπάλης.