Η σαγήνη της ελεύθερης έκφρασης στην σύγχρονη μουσική
Δεν είναι καθόλου καινούρια τούτη η στήλη. Έκανε την πορεία της για αρκετό καιρό, στο παρελθόν («Δίφωνο», «Jazz & Τζαζ») πέρασε στην διαθεσιμότητα και έρχεται και πάλι στο προσκήνιο του φιλόξενου «Περιοδικού». Κυρίως νέες μουσικές θα παρουσιάζει αλλά δεν θα παραλείπει να μεταφέρει δημιουργικές προτάσεις από το κυρίως ρεύμα της δισκογραφίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι η συνοπτική αλλά ουσιαστική παρουσίαση των καλλιτεχνικών προϊόντων.
Αρχής γενόμενης με τον Αυστριακό Ulrich Troyer και την επανακυκλοφορία του EP του, “NOK” με επιπλέον υλικό ως πλήρες άλμπουμ. Μέλος των Bιεννέζων The Vegetable Orchestra –με όργανα καμωμένα εκ ζαρζαβατικών –ο Troyer συνδυάζει αρχιτεκτονική, Καλές Τέχνες και μουσική με βάση τις αντηχήσεις, τις ακραία χαμηλές και υψηλές συχνότητες, την πολυρυθμική ροή και τις κυκλικές φόρμες. Φανατικός της dub παραγωγής με την αφαιρετική χρήση bass, dub και techno λειτουργεί δημιουργικά στον χώρο της ηλεκτρόνικα όπου την διανθίζει με ντανσάδικους ρυθμούς. Στον δίσκο υπάρχουν δυο καινούρια remixes από Christian Fennesz και Stefan Németh (Radian).
https://4bitproductions.com/album/nok-2020
Μυστήριο τραίνο αυτοί οι Nihiti ενισχυμένοι ενίοτε με τον ντράμερ των Liturgy, Greg Fox, κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό το “A New Kind of Weather” σε ηλεκτρονικό dark ambient ύφος. Οι μίνιμαλ δομές εμφανείς – ένα είδος cyborg φωνητικό τραγούδισμα κυριαρχεί στο remake του “I Drove All Night” του Roy Orbison – η φασματική παρουσία των Coil, το κοσμικό ροκ αλλά και η ψυχρή οργανική ηλεκτρόνικα όπως και το ντόπλερ εφέ της κιθάρας εμβαπτίζουν τον ακροατή/τρια σε παράξενους ηχητικούς ατραπούς. Θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τους Tangerine Dream στα περισσότερο μεταφυσικά τους έργα.
https://lobitlandscapes.bandcamp.com/album/a-new-kind-of-weather
Ο μονόφθαλμος Γάλλος συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής Francis Dhomont ηχογράφησε πρόσφατα το έργο “Images Nomades” το οποίο αποτελείται από δυο μάλλον διαφορετικά στιλιστικά μέρη ιδίας χρονικής διάρκειας: το πρώτο αποτελείται από τρεις παλιότερες abstrait δουλειές, το δεύτερο αφιερώνει τα εννιά κομμάτια του σε αντίστοιχες μουσικές επετείους διαφόρων συνθετών. Υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο «ρυθμικά μοτίβα» -διαφοροποιήσεις στην πυκνότητα και την ένταση του ήχου που συγκεντρώνεται σε clusters, με ακούσματα βροχής και με αναμόρφωση της τονικότητας και των αντηχήσεων. Ούτως, έχουμε καθαρά έργα χωρίς συμβολισμούς αλλά και έργα γεμάτα μεταφορές στην ποίηση, τη λογοτεχνία, τη ψυχανάλυση κτλ.
https://electrocd.com/en/album/6085/Francis_Dhomont/Images_nomades
Το έκτο άλμπουμ της Βελγίδας συνθέτριας -μαθήτριας του Pierre Henry –Annette Vande Gorne, με τίτλο “Illusion” πλοηγείται στα μονοπάτια του ακουσματικού ήχου, ενός ήχου φυσικού η μανιπουλαρισμένου του οποίου το αίτιο παραγωγής παραμένει αφανές. Τούτων δοθέντων η μουσική χωρίζεται σε τέσσερις μεγάλες συνθέσεις ενώ σε δυο από αυτές συμμετέχουν ξεχωριστά ο Βέλγος ποιητής Werner Lambersy και η Βραζιλιάνα πιανίστρια Ana Cláudia de Assis. Στο ίδιο μήκος κύματος και το προηγούμενο άλμπουμ της Vande Gorne, “Haikus” με 17 Γιαπωνέζικα χαϊκού για τις εποχές του έτους -ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία διανθισμένα από φωνές παιδιών, βόμβο εντόμων, ήχους νερών, κελαηδίσματα πουλιών.
https://electrocd.com/fr/album/6105/Annette_Vande_Gorne/Illusion
Μουσικός, παραγωγός και μηχανικός mastering ο Philippe Gerber εκ Γαλλίας, γνωστός και ως JOHN 3:16, έφερε, πριν μερικούς μήνες, στην δημοσιότητα τον δεύτερο δίσκο του “Tempus Edax Rerum“, ένθα σε μία σύνθεση του συνεργάζεται με την Αμερικανίδα goth βοκαλίστρια Carolyn O’Neill / Rasplyn η οποία παίζει, επιπλέον, μουσικά όργανα. Το όλο στήσιμο του πρότζεκτ διεκδικεί τις δάφνες ενός ατμοσφαιρικού σάουντρακ για horror ταινία με τον τελετουργικό τρόπο εξέλιξής και τις όντως γοτθικές προεκτάσεις του. Η μουσική μοιάζει να ρέει διαρκώς. ενώ το διάχυτο σασπένς προοιωνίζει ένα καθαρτήριο φινάλε που δεν έρχεται ποτέ.
https://john316.bandcamp.com/album/tempus-edax-rerum-alrealon-musique
Το ενδιαφέρον με τον 80χρονο Σουηδό κλαρινετίστα και συνθέτη Christer Bothén –βετεράνο μουσικό που έχει συνεργαστεί με τεράστια ονόματα όπως ο Don Cherry –είναι πως δεν παύει ποτέ να πειραματίζεται σε κάθε δουλειά του. Στο τριπλό άλμπουμ “Ambrosia” αφιερώνει δυο απολαυστικούς δίσκους προσωπικού αυτοσχεδιασμού στο μπάσο και το κοντραμπάσο κλαρινέτο με την πολυστρωματική ηχογράφηση των εν λόγω οργάνων ενώ στο τρίτο (“ZON”) με οκτέτο, με φωνητικά, αποτίει φόρο τιμής στο Αντρέι Ταρκόσφκι και την περίφημη ταινία του Στάλκερ. Και μόνο η ακρόαση της Αμβροσίας αποδεικνύει πως πολλές φορές η ηλικία του καλλιτέχνη δεν τον αποστρέφει της ανάγκης πειραματισμών.
https://cbothen.bandcamp.com/album/ambrosia
Το Νορβηγό- Σουηδικό τρίο Ballrogg με τους Klaus Ellerhusen Holm (b-κλαρινέτo, μπάσο κλαρινέτο, bass amplification), Roger Arntzen (ακουστικό μπάσο) και David Stackenäs (ηλεκτρική/ακουστική κιθάρα) κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο που μας πέρασε το τρίτο του άλμπουμ “Rolling Ball” συνεχίζοντας την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική δωματίου αλά americana. Ούτως, και ενώ πρώτο λόγο έχουν οι βουκολικές μελωδικές γραμμές αυτές θρυμματίζονται ενίοτε με free τζαζίστικο παίξιμο χωρίς ποτέ να χάνεται η υφολογική ενότητα των συνθέσεων. Θυμίζουν John Zorn και Naked City αλλά σε χαμηλότερες ταχύτητες πράγμα που καθόλου δεν αφαιρεί την φαινομενικά αλφαδιασμένη δομή των κομματιών τους επηρεασμένη, επίσης και από την σύγχρονη ευρωπαϊκή μουσική.
https://cleanfeed-records.com/product/rolling-ball/
Ντουέτο εκ Βιέννης οι Black Burst Sound Generator, ήγουν οι Brigitta Bödenauer (ηλεκτρονικά) και Susanna Gartmayer (κοντράλτο κλαρινέτο) συνδυάζουν την ηλέκτρο, τα field recordings, το industrial, τα drones -σε dark άμπιεντ πλαίσιο και στον ομώνυμο δίσκο τους σκηνοθετούν ένα πολυστρωματικό ήχο μειωμένων ταχυτήτων, abstrait υφολογίας ένθα ο αυτοσχεδιασμός κυριαρχεί. Ψυχρές, και ακριβείς ρυθμικές κατασκευές απ’ το λάπτοπ αντενεργούν στα οργανικά ξεσπάσματα του κλαρινέτου χωρίς να χάνεται η δομική ύλη χάρη στην, δίκην μάντρα, επαναλαμβανόμενων μοτίβων.
https://moozak.bandcamp.com/album/black-burst-sound-generator
Το άλμπουμ “The Lunatic Fringe”, γέννημα του εσχάτως εκλιπόντος Νεουορκέζου ποιητή Steve Dalachinsky και του Άγγλο- Γάλλου μουσικού παραγωγού RG Rough αποτελεί ενδιαφέρουσα περίπτωση σύμμειξης spoken ποίησης και ελεκτρόνικα. Με ελάχιστη βοήθεια στα κρουστά και στα πνευστά, το Φρενοβλαβές Περιθώριο εμπεριέχει την μπίτνικη απαγγελία του Dalachinsky με τρόπο που ζωντανεύει τους στίχους έχοντας χρόνων εμπειρία από χώρους της τζαζ -μας πηγαίνει πίσω στον Allen Ginsberg και τον William Burroughs με τα cut-ups και το αυτόματο γράψιμο. Από την άλλη ο μουσικός αυτοσχεδιάζει διαρκώς καθώς προωθεί ολοκληρωτικά τους ψίθυρους και τα ανεβάσματα της φωνής.
Συνθέτρια και πιανίστρια η Γαλλίδα Angèle David–Guillou έχει το τρίτο της άλμπουμ υπό τον τίτλο “A Question of Angles”. Σε αυτό η μουσικός, που χρημάτισε στους Piano Magic, συνεργάζεται με δυο μεγάλα ensembles, ένα οκτέτο σαξοφώνων και ένα σεπτέτο εγχόρδων και με χορωδία, σε ένα αρκετά φιλόδοξο πρότζεκτ που έλκει την καταγωγή του από τα σινεματικά έργα των Michael Nyman και Wim Mertens . Ακριβώς εκείνη η μινιμαλίστικη προσέγγιση όπου βασιλεύει η δραματική μελωδία και τα δυναμικά νέο- μπαρόκ μοτίβα αποτελούν σήμα κατατεθέν μιας άκρως αξιόλογης συνθέτριας με αναφορές στο «ένδοξο» παρελθόν.
https://villagegreenrecordings.co.uk/releases/a-question-of-angles
Η συνεργασία του Καναδού βοκαλίστα και sound artist Ian William Craig με τον βετεράνο Αμερικανό ηλεκτρονικό Daniel Lentz φέρει τίτλο “In a Word” -ηχητικό ντοκουμέντο όπου τα κομψά πιανίσματα του δευτέρου συμπλέουν με το τρεμάμενο τενόρο του πρώτου, παραμορφωμένου μέσα από μαγνητοταινίες σε μια σύνθεση υπό κατασκευή σε πραγματικό χρόνο. Με αυτά τα δεδομένα, ο μινιμαλισμός του Lentz μαζί και τα φωνητικά του Craig μοιάζουν να σπάζουν σε πολλαπλά κομμάτια όπως τεμαχίζεται ένας καθρέφτης, σε αυτό το όργιο editing που επιβάλλει στην παραγωγή ο ΙWG.
https://ianwilliamcraig.bandcamp.com/album/frkwys-vol-16-in-a-word
“Tin Star” ονομάζεται το τελευταίο πόνημα του Βρετανού συνθέτη Adrian Corker και αποτελεί το σάουντρακ της ομώνυμης τηλεοπτικής αστυνομικής σειράς ένθα ο μουσικός χρησιμοποιεί ένα 12μελές ensemble εγχόρδων όπως επίσης κρουστά και πνευστά. Καταλαβαίνουμε πως ο ήχος εξυπηρετεί τις ανάγκες της πλοκής όμως κάλλιστα λειτουργεί αυτόνομα και όπως καταλαβαίνετε το σασπένς κυριαρχεί. Με επεξεργασία από αναλογικές μαγνητοταινίες η μουσική συνυφαίνεται με τα fields recordings του γνωστού μας ηχητικού recordist (καταγραφέα) Chris Watson από τις διάφορες τοποθεσίες των γυρισμάτων.
https://snvariations.bandcamp.com/album/tin-star-liverpool-original-score
Ο Αμερικανός Richard Chartier, graphic designer και sound installation artist, εμφανίζεται μέσα από την καλλιτεχνική περσόνα του Pinkcourtesyphone και υπηρετεί την ηχητική φόρμα ενός ακραίου μινιμαλισμού που άλλοτε είναι πολύ χαμηλών εντάσεων και άλλοτε όχι. Ενίοτε στήνει ρέοντα ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία όπως εδώ στο δίσκο του, “Leaving Everything To Be Desired”, ένθα πολλά στοιχεία ποπίζουν χωρίς ποτέ να υποκλίνονται στο εύπεπτο και το επιφανειακό. Απλώς, ο Chartier αρέσκεται να παίζει με τις ηχητικές εικόνες κατά το δοκούν με αποτέλεσμα να μένει ακατάτακτος!
https://room40.bandcamp.com/album/leaving-everything-to-be-desired
Ελβετικό post- metal το τρίο των βετεράνων strom|morts αποτελούμενο από τους Olivier Hähnel (αναλογικοί συνθεζάιζερς), Didier Séverin (modular συνθεζάιζερς) και Mathieu Jallut (κιθάρα), μας φιλοδωρεί με το διπλό “Coronal Mass” με εξαιρετικό ντιζάιν στα εξώφυλλα έναν πίνακα του συμπατριώτη τους Helge Reumann που συμβολίζει παραστατικά την συμβίωση ανάμεσα στους ήχους και τα visuals (οπτικά). Τεράστια ηλεκτρονικά dark drones δίκην αλπικών χιονοστιβάδων -dronemountains τα ονομάζουν οι ίδιοι. Μια σύνθεση σε κάθε cd μπορεί άνετα να ταξιδεύσει τους ακροατές κατά μήκος των ηχητικών κορυφογραμμών τα οποία χτίζει το γκρουπ με χαλαρή άνεση.
https://www.midirarecords.com/release/strommorts-coronal-mass/
