Στήλη: SmassingCulture
Κόμικ, sci - fi, κινηματογράφος, υπερήρωες, animation, πολιτική και κοινωνία

Κουραφέλκυθρα | Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Δεν είναι καν λέξη!

| 16/01/2018

Η δημοφιλή σειρά ονλάιν μικυμάου, κατά τον Θείο Αιμίλιο, τυπώνεται σε χαρτί με τις ευλογίες της JemmaPress. Τώρα αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο Θείος Αιμίλιος, ποια είναι η οικογένεια Δαπόντε, τι σημαίνει κολυμπηθρόξυλο και κουραφέλκυθρα, τότε πρέπει να αποχωρήσεις όσο είναι καιρός για την δική σου ψυχική υγεία. Τα Κουραφέλκυθρα αν και στην πραγματικότητα δεν είναι καν λέξη, έχουν καταφέρει να μπουν στην καρδιά χιλιάδων θαυμαστών, κυρίως μέσω του ίντερνετ. Στριπάκια καθημερινής τρέλας με λογοπαίγνια που κανείς δε ζήτησε αποτελούν το κύριο στοιχείο της σειράς, που μέχρι σήμερα μετράει εννέα χρόνια. Πολλοί τα μισούν, περισσότεροι τα λατρεύουν και για χάρη των δεύτερων βγαίνουν συγκεντρωμένα σε τόμο.

Τι είναι αυτό που τα κάνει τόσο δημοφιλή; Κατ’ αρχήν οι κύριοι χαρακτήρες περιέχουν στοιχεία τα οποία ανταποκρίνονται σε αληθινές αντιδράσεις συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Για παράδειγμα, ο Θείος Αιμίλιος που είναι ο δημοφιλέστερος ήρωας είναι ο ρομαντικός εξηντάρης, ο νοσταλγός μιας άλλης εποχής που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στην σύγχρονη καθημερινότητα, περίπου δηλαδή σαν τους γονείς των τριαντάρηδων ή τους παππούδες  των εικοσάρηδων, ο τυπικός γεράκος που μονολογεί στα λεωφορεία. Η Ζοζεφίν είναι το υπερβολικά περίεργο και ζωηρό ανιψάκι που αγαπάς να μισείς στα οικογενειακά τραπέζια, τα περιστατικά με την οικογένεια Δαπόντε είναι τα χειρότερα σενάρια που υπάρχουν για την πρώτη γνωριμία με τους γονείς του/της και παίζουν στο μυαλό τους την ώρα που χτυπάς το κουδούνι για να μπεις και να τους γνωρίσεις. Ο κύριος Κλιάφας και ο Λούθερ εκφράζουν την αντίθεση της κυριολεκτικής και μεταφορικής έννοιας της γλώσσας, το ίδιο και ο Κλέαρχος με τους ιδιωματισμούς και το τικ του. Οι τελευταίοι δεν έχουν δομημένο κάποιο χαρακτήρα, παρά λειτουργούν περισσότερο ως μέσα προκειμένου να επιτευχθεί το αστείο. Όλα τα περιστατικά είναι προϊόν μιας σουρεαλιστικής προσέγγισης καθημερινών ασυνείδητων σκέψεων, σαν σκέψεις που κάνουμε στο μπάνιο με έναν τρόπο.Το σκίτσο δημιουργεί επίσης αμεσότητα και οικειότητα. Τα πολλές φορές δυσανάγνωστα γράμματα μαζί με τα απλοϊκά σχέδια δείχνουν μια προχειρότητα και μοιάζουν σαν σκιτσάκια που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πέντε λεπτά στο πόδι(μεταφορικά το εννοώ). Έτσι λοιπόν ο αναγνώστης βρίσκει εύκολα στο στριπάκι τον εαυτό του ως δημιουργό και όχι ως ήρωα, επομένως ταυτίζεται περισσότερο με το περιεχόμενό του. Τα Κουραφέλκυθρα δεν κάνουν επίδειξη σχεδιαστικής ικανότητας, είναι σύντομα στριπάκια, μικρά και εύκολα πια αναγνωρίσιμα, που δημιούργησαν μια διαφορετική τάση στο ελληνικό (και web) κόμικς.

Στην πραγματικότητα, σπάνε τους κανόνες σχετικά με το κλασσικό ύφος και περιεχόμενο των κόμικς, είναι αυτοτελή, διαδίδονται μαζικά μέσω ψηφιακών μέσων και χωρίς να απαιτείται η αγορά τους. Αυτά τα στοιχεία διαμορφώνουν το κοινό που έρχεται σε επαφή με το κόμικς και το ίδιο το κοινό επικαθορίζει αντίστροφα το επίπεδο της πολιτιστικής παραγωγής στο σήμερα. Τα Κουραφέλκυθρα εμφανίστηκαν στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, που άλλαξε άρδην τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κοινό καταναλώνει πολιτιστικά προϊόντα, κερδίζοντας άξια την θέση τους στην σύγχρονη μαζική κουλτούρα. Οπότε διαβάστε Κολυμπηθρόξυλα, «δεν θα σας βοηθήσει να βρείτε γκόμενα, αλλά έτσι και αλλιώς δεν είχατε ελπίδα».