Το μοναδικό ύφος της Ο΄Κόνορ έμελε να παίξει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του ρεύματος που ονομάστηκε, κάπως παράδοξα, Southern Gothic, το οποίο συνδύαζε σκέψεις για την ταυτότητα του θείου (αισθήματος και λόγου) στην σημερινή ζωή, την θέση του ατόμου στην θρησκεία και στην κοινωνία, και όλα αυτά μακριά από κατηχητικούς διδακτισμούς.
Τι είναι όμως οι Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας; Όχι, δεν πρόκειται για μία συλλογή υπαρκτών διηγήσεων, αλλά για μία συλλογή 48 μικρών ιστοριών εμπνευσμένες από την θεσσαλική γη που παίζουν μεταξύ φαντασίας, τρόμου αλλά και παράδοσης.
Στην αρβανίτικη διάλεκτο των ανθρώπων που “αφηγούνται” τα διηγήματα, «γκιακ» σημαίνει αίμα, αδελφικό αίμα, εκδίκηση, βεντέτα, φυλή. Ό,τι συνδέει τους “πρωταγωνιστές”, από το χωριό στο μέτωπο του πολέμου.
Αν και συμπατριώτες και ομότεχνοι, είναι πιθανό ότι ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ και ο Γκαϊτό Γκαζντάνοφ δεν συναντήθηκαν ποτέ. Στα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του 1920 οι δυο τους ακολούθησαν πολύ διαφορετικούς δρόμους, το συμβιβασμό και τη φυγή. Και στις δυο περιπτώσεις το τίμημα ήταν βαρύ.
Λίγη σκοτεινότητα, μια αξιέπαινη απεραντολογία κι ένα βαρύ φορτίο μεταφορών είναι ικανά να δημιουργήσουν το ποίημα-αριστούργημα! Με λίγα λόγια…χαίρε βάθος αμέτρητο…